Yük
Ben yasamamış bir insanım,
Çünkü daha doğmamışım,
Bu dünya ya fazla gelmişim,
Bir kötü eksik kal dünya…
Ben hiç kurulmayan bir hayalim,
Hiç bir beyinde bilinçaltı olamamışım,
Dilden dökülen bir gerçek,
Kalbe düşen bir kıvılcımda...
Ben hep mevsimlerden kış olmuşum,
Köpek olmuşum kapılarda,
Maddeyi sevmişim manasızca,
Manevi duygulardan yoksun kâfiriz demek ki...
Ben hep yük olmuşum omuzlarda,
Kanayan yara olmuşum yüreklerde,
Olmayan umut yıkılan ümit olmuşum,
Ben hep zincir olmuşum ayaklarda...
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yanlızlık
sensiz yaşayamam ama dilim dönmüyor.
yalnızlık Allah'a mahsus
sensiz olmuyor, çaresiz kaldım her gecen gün,
ümitlerim tükeniyor ama hayallerim asla,
tek başına kaldım o gittiğimiz deniz kenarında
aradım seni bulamıyorum, zor geliyor gönlüme,
yalnızlık başıma vuruyor,
sevgim aşkım sonsuzdur ama sensiz olmuyor,
satırlara bile yazsam, ben sensiz yalnızım.
anladım ki emeklerim boş sensiz yasamaya mahkumum güzelim,
arada sırada hatırla, seni nasıl sevdiğimi ,
o bakışlarını, sözlerini, elimi tutuşunu,
yalnızlık kötü be dostum sevdiğin olmayınca,
sarılacak kimsen olmayıp köşe başında beklemek,
gücümü ve kalbimi acıtıyor, yalnızlık.
İsimsiz
Corona
Geldin uzak yerlerden
Yıkanmayan ellerden
Artık sen de dillerden
Düşmez oldun corona
Çıktın Wuhan ilinden
Anlamayız dilinden
Ta Allah’ın Çin’inden
Çıkıp geldin corona
Sana maske çare mi?
Yaktın ciğerparemi
Yarasa mı fare mi?
Nerden çıktın corona
Yayıldın dört bir yana
Tanımazsın gardaş ana
Aşı da yoktur sana
De get artık corona
Yaktın, yıktın Çin'i
Giden can buldu bini
Yoktur imanı dini
Gavur işi corona
İran'dan çıkarsın yola
Yayılırsın dört bir kola
Damga vurdun bu yıla
Bırak bizi corona
Mümtazer acı söyler
Ağalar, bakanlar, beyler
Bu virüs bize neyler
Görelim corona
Coronaya taşlama...
Mehmet
İsimsiz
Keşge Seni Hiç Tanımasaydım
Bir keman sesi ile sızısı başlar kırgın ruhumun
Ve bir kemancıdan farksızdır boyun büküşüm
Nedense bu akşam da yalnızlığıma sitemlerim
Yalnız bırakana değil, yalnızlığıma tüm sövgülerim
Vuslata dair çiçekler açsa da bazen yüzümde
Vuslat nerede ve ne zaman bilinmezliğinde
Vuslatı geçtim, ne olurdu sanki şu akşam karanlığı
Üstüne binmeseydi, kimsesiz omuzlarımın
Ve ne olurdu geceler bu kadar üstüme gelmeseydi
Gündüzlerin ışıltısı
Biraz da benim akşamlarıma yansısaydı
Yılların kanattığı, gün ışığı görmemiş yaralarım,
Ne olur biraz kabuk bağlasaydı
Biraz dinseydi, sensizliğin bıçakladığı
Kimsesiz kalmış duygularım
Ah sevgilim, sen benim, mahcup yüzümü sakladığım
Sırlı aynamın, sırrına sığacak kadın mıydın
Sevdam vardı benim, öznesi sen olan
Ama, duvarların ardına sakladığım
Sıcak merhabaların ve tatlı gülüşlerin,
Ya, gidebilseydi gözümün önünden, ya da ben duymasaydım,
O, en güzel sesleri, kendi gaibimden
Belki o zaman alışmak, alışmak, daha kolay olurdu
Ya, şu içimin en derinliklerinde,
Bu kadar yer tutmasaydın
Ya, üzerime bu kadar dar gelmeseydi intiharlarım
Ya da, keşke seni hiç tanımasaydım!..
İsimsiz
