'nefestir seni yola koyan ,
yolda kalır nefsine uyan' der.
her vuslatı sevgi sayan,
hislerle yola çıkan var.
hisler iki kelime olsa
kalbe giden tek yolsa
yolda bir bekçi varsa
'nereye gidiyorsun' diye sorarsa eğer
YUNUS EMRE'ye der.
o zaman açılır tüm kapılar
Yunus Emre'ye giden yollar
onun gibi olmak vardı şimdi
kuşlar uçmaz akşam ila ikindi
tarihin en değerli şairidir
yazdıklarıysa içinden geçendir
kitapları sadece,
ayna olmuştur ona.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İçimizde çocuk ve sevmeler.
Bisikletleri çeviren pedallarda ayaklar.
Ben çocuk.
Düşümüz güne eş.
Simsiyah geceden.
Yıldızların.
Parladığı akıntılar yol olmuşlar gece gökyüzünde.
İnsanlar yürüyen.
Karanlıktan yürüyorlar.
Aynaların şeffaflığından uzaklar.
Tarlalarda güneşli günlerin ışıklarını götürdüğü yalnızlıkta.
Gece kalıyor.
Devam ederken ayaklarım pedallarda çevirmeye.
Yolda gidişlerde.
İsimsiz
Bir olu dusunun.
Ruhu cekilmis bedenden.
Yasayan insanlari.
Korkutur yerinden.
Soguktur olu yuzu.
Buz keser goreni.
Kalplere korku saran.
Azrailin heybeti.
Kabir evleri goren.
Giremez korkudan.
Sira ona gelcek diye.
Cikamaz ki kabustan..!
İsimsiz
Onunda bir yurdu vardı
Caniler bozguna uğratmadan önce
Onunda bir yuvası vardı
Ailesi vurulmadan önce
Ana kokusu nedir bilmezdi
Yetim kalmıştı çocuk yaşında
Onunda gözünden akan yaş
Korkuyla doluydu...
Oda bir çocuktu
Yetim kalmadan önce
O da bir çocuktu
Silahla tanışmadan önce
İsimsiz