Yürek Çiziği Şiiri

Çocuk

Masamız bir yaz ayı. Sandalye

Gölgesi ağacın

Su damlacıkları düş kırıntılarıdır

Kuşların düşürdüğü



Senin yürüyüşünde

Yorgun bir yazmanın endamı

Sesin ki taçyaprağı

Ya da uçarı bir pembe

Soluğun terli, öfken terli. Sonra

Kilim yere serilir

Isınır taşlar suyun içinde

Kuyuların kumu çoğalır

Derin uykusuna dalar ay

Ya sonra

Sonrası bu işte



Kirinden pasından arınır dünya

Renk gelir dizlerime



Gölgeler ki içidir evrenin

Döker de seslerini

Kaybolur gider sokak içlerinde

Çocuk

Sıkıca kavrayıp resimli ipini

Gökyüzünü uçurur



Bereketli bir tarlanın işmarısın

İşveler içinde



Musa Öz

Musa ÖZ

Dizi Sıyrık Çocuk

Kızların intizarı çektiklerin

Dedi ablam usulca

Kimse silemez bu sihiri

Yazı solduruyor güz

Sıyrılıp geliyor, yerleşiyor avlusuna

Ama benim yüreğime

Gelmiyor gümüş rüzgar



Gelmiyor yüreğime ay yeli

Dolayıp da gün ışığını saçlarıma

Sürüyorum göğe

Gözlerimdeki kırık gamzeyi



Dizi sıyrık bir çocuğum ben

Ki ölürsem gizlice

Bilin ki bu yaradan ölürüm

Bir meneviş kuşuydum oysa

Uzak bir sürme çekerdim

Gökyüzünün koynuna

Ne düşlerimdeki sıyrıklar iyileşir

Ne dişlerimdeki çizikler



Benim yüreğime

Gelmiyor gümüş dizeler



Dizi sıyrık bir çocuğum ben

Kanıyor her gece

Ah, bu yüzden çektiğim intizarlar

Gül, yastıklara değince



Kızların uykusu çektiklerim



Musa Öz

Musa ÖZ

Yürek Çiziği

Gözleri kocamandı

Öpücüğü gibi bir annenin



Ay kocamandı

Çocukların çizdiği gibi

Suluboya resimlerinde



Buluştuğumuz çalılıklar

Büyüdü büyüdü ah

Geçip gittikçe solgun yıllar



Derinleşti yürek çiziği



Musa Öz

Musa ÖZ