Çocuğum olmuyordu.
Kuma oldun benim yerime.
Biraz olsun sularını serptin evimize.
Ağlıyordum oysa susarak ardından.
Sessiz gelenlerin.
Nereden bilebilirdim ki?
Çocuğumun olamayacağını.
Dünyam bildiğim evimde.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Ziyade Değil
Anladımki sevmekten.
Ziyade değil ömrüm.
Kalp kırıklıkları keskin çocuklar gibi.
Keskin kırık neşeler kalbin uzandığı.
Ağlarken kendi içinden titreyen yürek.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Bülent TÜSEN Şiirleri:
Can Yücel'in Çocuk Sevgisine
Yeşile durdu doğa.
Çalıyor masum türküler.
Yeşille karıştı her renk çocuk.
Kucak kucak yeşil.
Yüzleri.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Küçük İskender'e
Mistik çocuklar.
Çoğullar denizinde.
Ayrılan güllerin.
Bahçesinde.
Dağınık ümitlerin.
Arasında.
Güneşle sızdı.
Gün bulutlara.
Ağlıyordum her gecene.
Anne kuğular beyaz yataklara mı yatarlar.
Eski bir gül çağrışım yapıyor yanaklarından.
Hangi masanın soğuk kaldırımlara dökülür saçları.
Söyle anne.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN