Dağlar Şiiri

Elnur Kelbizadeh sizin "daqlar" siirinizi okudum cok beğendim . tebrik ediyorum!

Ahmet Öğretmen

Ben bir öğretmenim,

Kuş uçmaz, kervan geçmez dağ köylerinde,

Unutulmuş, garip vatan köşelerinde,

Bir ışık ararım, bir huzme ışık,

Yolumuzu aydınlatsın diye,

Işıl ışıl yanan çocuk gözlerinde.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Ercişli Emrah,

Ben Karacaoğlan,

Ben Sivaslı Veyselim.

Elimde sazım,

Dolaşırım köy köy, şehir şehir.

Anadolu’nun tozlu yollarında

Nasır bağlar ellerim, ayaklarım.

Efedir ,Seymendir, Dadaş’ tır adım.

Serimde yiğitlik vardır benim.

Horon teper, halay çeker, bar tutarım.

Yurdumun her köşesinde,

Sevgiye susamış gönüllerde,

İnanın, inanın hep ben varım.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ahmedimin, Mehmedimin bakışında,

Ayşemin , Fatmamın gülüşünde,

Nazlı nazlı akan sevgi pınarından,

Kana kana içerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben bir bahçivan,

Bütün ülke bahçem,

Çiçeklerim bir başka açar benim.

Papatyam , menekşem, al gülüm,

Sevgi kokar buram buram,

Kır çiçeğim, kardelenim, mor sümbülüm.

Gözlerim ufuklara dalar,

Bakışlarım çocuklarda odaklaşır.

Onlarda ülkemin geleceğini görürüm.

Ben Öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Mevlana,

Ben Hacı Bektaş,

Ben Yunus Emre’ yim.

Ben Yesevi dergâhının çeşmesiyim.

Oluklarımdan barış akar benim.

İlmek ilmek sevgi işlerim gönüllere,

Nakış nakış Anadolu kilimleri.

Ben aynı kilimin deseniyim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Dostum aydınlık ,cehalettir düşmanım.

Keremce sevdalarım var benim.

Karanlık çöl olsa, Mecnun olur geçerim.

Cehalet derya olsa kurutur,

Dağ olsa Ferhat gibi delerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Anadolu’ yum.

Ben aydınlık bir çağ,

Ben ay yıldızlı bayrağım.

Rüzgârlar estikçe türkü söyler sesim.

Türkülerim sevda üstünedir benim.

Türkü türkü,Türk ü söylerim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Ben Altaylar’ da Oğuzeli,

Ben Kafkasların ılık yeli,

Ben Türkiyemin sevgi seliyim.

Kin ve nefretle işim yok benim.

Gönüllerdir mekânım, evim.

Ben candan, gönülden severim.

Ben öğretmenim...



Ben bir öğretmenim,

Susuzluktan kuruyup çatlayan dudakların,

Kavrulup yanan çorak toprakların,

Bin hasretle beklediği can suyuyum.

Ben garibin ,ben mazlumun umuduyum.

Yarınlar elbet benimdir, ebed benim.

Sizlersiniz benim geleceğim.

Canım ,sevgili öğrencilerim.

Minik kalbinizde, minicik bir yer isterim.

Ben “Ahmet Öğretmen “ im.

Ahmet ALPTEKİN

Durnam

Nerde eşin senin yaralı durnam?

Sana da kıydılar ah ölem ölem!

Kanadım kırık, isterdim eş olam

Kimler kıydı sana ah ölem ölem!



Benim gibi ayrılmışsın yarinden

Senin gibi yaralıyım derinden

Hayır gelmez bize yaban elinden

Gel artık gidelim, gidelim durnam.



Feryadın titretti Arş-ı âlayı

Sana kıyan zalim bulur belayı

Ben de terk etmişim gayrı sılayı

Gel artık dönelim, dönelim durnam.



Yolunu yitirip döndün tersine

Bağır, kurban olam yanık sesine

Yığılıyor acı, dert, dert üstüne

Beni de, beni de al yanına durnam.



Adın geçti artık sazın teline

Uğrar isen eğer Ahlat eline

Benden selam söyle allı geline

O da benim gibi garip de durnam.

Ahmet ALPTEKİN

Son Zil

Cıvıl cıvıl ses veren koridorlar,

Neden bugün suskun, sessizsiniz?

Yoksa matem mi tutuyorsunuz ne,

Şen şakrak öten kuşlarım nerede?



Çiçek çiçek acan okul bahçesi,

Ya sen neden böyle boş ve sessizsin?

Hani çocuklar al satıp bal satardı,

Çocuklar canımıza can katardı.



Durmadan çın çın öten okul zili,

Bıktın mı . sende mi yoruldun? söyle,

Duymuyorum şakıyan şen sesini,

Mazi oldu yıllarım bundan böyle.



Biliyorum son zilin çaldığını,

Benim için bir daha çalmayacaklar,

Sesleneceğim kimse kalmadı artık,

Gitti, gelmez bir daha şen çocuklar.

Ahmet ALPTEKİN