Bir şiirin, her dizesinin ilk harfi yukardan aşağıya okununca belli bir sözcük ortaya çıkacak biçimde düzenlenmiş olması. Akrostişin tarihi oldukça eskidir ve çeşitli uygulamaları vardır. Bir kez dizenin ilk sözcüğünün, ilk harfi kuralı, en çok uyulan kural olmakla birlikte, bunun dışına çıkıldığı da olmuştur. Sözgelimi, dizenin en son sözcüğünün en son harfi ya da baştan sırayla birinci, ikinci, üçüncü vb. harfleri toplanmıştır. En eski örneklerde ise, geçerli alfabenin sırası gözetilerek harfler alt alta dizilmiş, dizeler sonra yazılmıştır. Nitekim, bu tür bir sıralamaya İbrani mezamirinde ve eski dinsel şiirlerde rastlanmaktadır. Batı'da, İskender dönemindeki Yunanistan'da akrostiş örneklerine rastlandığı gibi, Roma'da Ennius (ölümü İ.Ö. 168) tarafından yazılmış akrostişlerin varlığı bilinmektedir. Günümüzde daha çok amatör şairlerle aşk şiirleri yazanlar bu yola başvurmaktadır. Bu tür şiirlerin sanat değeri de tartışma konusudur.