(1471 Nürnberg-1528 Nürnberg), Alman gravürcüsü ve ressamı. Almanya'nın yetiştirdiği en büyük sanatçılardan biridir. İlk desen derslerini, kuyumcu olan babasından aldı. 15 yaşındayken babası tarafından ressam ve gravürcü Wolgemut'un yanına çırak olarak verildi. 1490'da Almanya'yı gezdi ve bir süre Colmar kentinde kaldı. Orada devrin ünlü gravürcüsü Martin Schongauer'in yapıtlarını inceleme olanağı buldu. 1495'te ve 1505-1507 yılları arasında Venedik'te bulundu. Giovanni Bellini ve başka Rönesans sanatçılarından önemli ölçüde etkilendi. Rönesans'ın sanat anlayışına tam anlamıyla uyan ilk yapıtlarını İtalya'da yarattı. Nürnberg'e döndükten sonra evlendi ve bir atölye açtı. 1496 yıllarında bakır üzerinde gravür ustalığını elde etmişti. "Apokalips" gravürlerini 15 büyük tahta levha üzerine büyük bir canlılıkla işledi. Bu gravürlerde, Papalık sarayındaki kokuşmuşluktan duyduğu kaygı görülür. Nürnberg hümanistleri çevresine girdi. İnsan vücudu orantıları üzerinde çalışmaya başladı. Çok gerçekçi ve özenle çalışılmış, suluboya bitki ve hayvan resimleri yaptı: "Tavşan" (1502), "Menekşe Buketi", "Çimen Demetleri" (1503). 1508-1511 arasında, görkemli bir tablo olan "Teslise Tapma" üzerinde çalıştı. Başyapıt niteliği taşıyan "Şövalye, Ölüm ve Şeytan", "Melankoli", "Aziz Hieronimus Hücresinde" adlı gravürlerini yarattı (1513-1514). 1510'larda çalışmalarını giderek gravürler üzerinde yoğunlaştırdı. 1512-1519 arasında İmparator I. Maximilian'ın ısmarladığı gravürler ve desenleri, bu arada 92 parça tahta oymasını içine alan "Zafer Takı"nı hazırladı. 1520 yılında Nürnberg'de veba salgını çıkınca Hollanda'ya gitti. Bir yıl sonra yeniden Nürnberg'e döndü. Yaşamının son yıllarında "Dört Havari" adlı ünlü tablosunu yaptı ve daha çok insan yüzleri üzerinde çalıştı: "Hans İmhoff", "Jacob Muffel", "Hieronimus Holzschuher" ve "Johann Kleberger". Dürer Alman Rönesansı'nın en büyük ressamı sayılır.
