Bazı hastalıklara karşı geliştirilmiş bir tedavi yöntemi. Aşılar, kişilerin ileride hastalığa yakalanabileceği düşüncesiyle önceden yapılır. Yaklaşık iki yüz yıl önce bulunan bu basit korunma yöntemi gerçekte hastalıklara karşı belki de en etkili ve ekonomik yöntemdir. Aşılarda ölü ya da zayıflatılmış durumdaki antijenler bulunur. Kas, damar ya da ağız yoluyla bedene verilir.
Bağışıklık sistemi zaman zaman hastalık yapıcı bakteri ve parazitlerle karşılaşır. Eğer bağışıklık sistemi bu antijenlerle daha önce karşılaştıysa, o antijene özgü antikoru salgılayacak lenfositler kanda zaten bulunuyor demektir. Bu durumda, olaya kısa bir sürede müdahale edilir ve antijenin bedende yayılmasına izin verilmez. Ancak yeni bir antijen söz konusuysa, bağışıklık sisteminin gerekli savunmayı yapabilmek için zamana gereksinimi olacaktır. Eğer antijen hızla çoğalıyor ve beden için ciddî bir tehlike taşıyorsa, bedenin kendi kendine bu antijeni yenmesi için gerekli sürenin geçmesi beklenemez. Bu durumda, aşı yoluyla bedenin düşmanını tanıma ve yok etme süreci hızlandırılır. Böylece bağışıklık sistemi çok daha kısa bir sürede kendi savunmasını oluşturur ve antijeni yok eder.
