Çanakkale İli Hakkında Bilgi

Marmara Bölgesi'nin batısında il ve aynı ilin merkezi olan kent. Türkiye'de, toprakları iki kıtaya yayılan ikinci ildir (öteki İstanbul). İl topraklarının bütünüyle göze çarpan başlıca özelliği, Marmara ve Ege Denizi ve bu denizleri birbirine bağlayan Çanakkale Boğazı arasında bir "yarımada" görünüşü taşımasıdır. İlin kıyıları, kuzeyde, Marmara Denizi'nin Erdek Körfezi'nde başlar, Çanakkale Boğazı'nın güneybatı ucunda Kumkale'ye dek uzanır. Boğazın kuzeyinde Gelibolu Yarımadası'nın tümüyle Gökçeada da il sınırları içindedir. Ege kıyıları (orta kesiminde yer alan Bozcaada ile birlikte), kuzeyde Saros Körfezi'nden Edremit Körfezi'nin kuzey kıyısında Küçükkuyu'nun doğusuna dek uzanır. Bu kıyı sınırları dışında, Saros Körfezi'nin kuzeyinde Edirne, kuzeydoğuda Tekirdağ ve doğuda da Balıkesir illeriyle komşudur. Edremit Körfezi'nin kuzeydoğusundaki Kazdağı (1.766 m.) bir yana bırakılacak olursa, önemli yüksekliklere rastlanmaz; yükseklikler 750 m. dolaylarındadır. Bununla birlikte, akarsu vadileri boyunca yer yer ova düzlükleri bulunmasına karşın, arazi genellikle engebeli bir görünüm taşır. İklim: Trakya'nın iç kesimi dışında, Marmara Bölgesi iklimi (Ege ve Batı Karadeniz arasında bir geçiş iklimi) niteliği taşır. Yazlar ve kışlar Karadeniz'den daha sıcak, fakat Ege'ye göre daha serindir. Yıllık yağış tutarlarıyla Ege'ye yaklaşır. Ancak yaz kuraklıkları o denli belirgin değildir. Kışın karlı ve donlu günler sayısı, Ege'ye göre önemli ölçüde çoktur. Örneğin il merkezi Çanakkale'de yıllık sıcaklık ortalaması 14,9°C, ocak 6°C temmuz 24,7°C; yıllık yağış tutarı 629 mm., karla örtülü gün 5.6, donlu günler sayısı 26'dır. Önemli akarsuyu yoktur. Belirtmeye değer ırmak, Biga yöresinden batıya akarak, Bayramiç'ten geçen ve Ezine'de kuzeybatıya dönerek Kumkale'de Çanakkale Boğazı'na dökülen Menderes Çayı'dır. Orman bakımından zengin illerimizden biridir. Son yıllarda yangınlar ve kesim nedeniyle azalmış olmasına karşın ormanlar, il topraklarının beşte birini kaplar. Tarım ürünleri oldukça çeşitli, fakat üretim göze çarpacak bir düzeyde değildir. Biga yöresi (özellikle Çan ilçesi) yeraltı kaynakları bakımından zengindir (linyit, kurşun, demir cevheri vb.). Endüstri bakımından, Türkiye çapında önemli bir üretim düzeyinde bulunan Çanakkale Seramik Fabrikası dışında, daha çok tarımsal ürünlerle balıkçılığa dayalı küçük üretim birimleri gelişmiştir. Zeytinyağı ve öteki bitkisel yağlar, sabun, salça ve çeşitli sebze konserveleri, balık konservesi (özellikle Gelibolu'da), şarap (Gökçeada, Bozcaada), kereste, parke (Yenice), sütten yapılmış besinler gibi. Ulaşım, deniz ve karayollarıyla sağlanır. Eceabat-Çanakkale, Çanakkale-Gökçeada ve Lapseki-Gelibolu arasında da her gün araba vapuru bağlantısı vardır. Bu bağlantılar, İstanbul ve Balkan ülkeleriyle karayolu ulaşımını Trakya üzerine çeker ve güneyden Bursa-Bandırma-Yalova üzerinden yapılan ulaşımın yükünü paylaşır. Turizm olanak ve koşulları bakımından zengin bir ilimizdir. Antikçağ tarihinin bazı ünlü kalıntıları (en tanınmışları Çanakkale Boğazı yakınında Troya ve Ayvacık yakınında, Edremit Körfezi'nin kuzey kıyısında Assos-Behramkale), dünya savaş tarihinde büyük yeri olan Çanakkale savaşlarının yapıldığı yerler; şehitlikler, Türk ve yabancılara ait anıt ve mezarlıklar, özellikle Gelibolu ve Bolayır'da Türk tarihinin kimi tanınmış kişilerinin türbe ve mezarları (örneğin Bolayır'da Rumeli Fatihi Süleyman Paşa'nın türbesi, Namık Kemal'in mezarı). Yaz turizmi için çok plaj ve kamp yerleri vardır.