Dağcılık Sporu Hakkında Bilgi

Amacı dağların doruklarına çıkmak olan bir tür spor, dağların en yüksek tepelerine tırmanma bilimi ve sanatı. Çıkılması çok güç yerlere çıkmak, yeni yerler keşfetmek, doğayı yenmek, dağda kalanlara, uçak kazalarında mahsur durumda olanlara yardım etmek, dağ savaşlarına alışmak gibi türlü amaçlara yönelik bu tehlikeli spor, bugünkü anlamda Alpler'de başlamıştı. Başlangıç tarihi 1850 olarak kabul edilmiştir. Alpler'e çıkıldıktan sonra, Amerika ve Afrika'nın yüksek doruklarına da 20. yüzyıldan önce ulaşmayı başaran dağcılar, Asya'daki doruklara ancak 20. yüzyılın ikinci yarısında tırmandılar. Bu sporun asıl gelişmesi, I. Dünya Savaşı'ndan sonraki yıllarda oldu. Bu gelişmeleri II. Dünya Savaşı sonrası yıllar izledi. Yıllara göre başlıca dorukların fethi şöyledir: Mont Blanc (Avrupa) (4.810 m) Fransız J. Balmat, M. G. Paccard tarafından 1786'da, Uhuru (Kibo doruğu) (Afrika) (5.963 m) Alman H. Meyer tarafından 1889'da, Aconcagua (And dağları) (6.959 m) İsviçreli M. Zurbriggen tarafından 1897'de, Annapurna (8.077 m) Fransız dağcılarca 1950'de, Everest (8.882 m) Yeni Zelandalı E. Hillary ve Hintli N. Tensing tarafından 1953'te, K2 (8.620 m) İtalyan A. Compagnoni ve İngiliz L. Lacedelli tarafından 1954'te, Kang-Çin-Çunga (8.585 m) İngiliz M. Herzog, L. Lachenal tarafından 1955'te. Bugün dünyadaki tüm yüksek doruklara çıkılmıştır. Türkiye'de de bu spor gün geçtikçe ilgi görmektedir. İlk Türk dağcısı Prof. Ali Vehbi Türküstün'dür (1877-1937). Fransa'da öğrenim yaptığı yıllarda bu spora ilgi duymuş, 1906'da Mont Blanc'a çıkarak Türk bayrağını dikmiştir. Türkiye'ye dönüşünden sonra da bu sporla ilgisini sürdürmüş, Toroslar'da ve diğer dağlarda çalışmasına devam etmiştir. Düzenli olarak Kayseri'de başlayan dağcılık hareketi bugün daha etkin olarak sürdürülmektedir.