Doğayı kutsama ve yüceltme tutumu içinde olan öğretilerin genel adı; natürizm. Doğalcılık (natüralizm) ile karıştırılmamalıdır. Doğacılık, özellikle dinsel anlamda doğaya tapınmayı dile getirir. Bunun dışında doğaya uygun yaşayışı yeğleyen Stoacılar, Rousseau'nun doğaya dönüşçülüğü, dinin kökenini Ay, Güneş, ateş, fırtına gibi güçlerin kişileştirilmesine ve yüceltilmesine bağlayan kuramlar doğacılık kapsamına girer. Ayrıca, Fransa'da 1897'de Saint-Georges de Bouhélier'nin temelini attığı, bilim ve sanayi çağdaş dünyaya özgü güzellikler olarak değerlendiren, maddeci ve şiirsel ögeleri birleştirmek isteyen ve yaşamı bir bütün olarak gören edebiyat akımına da doğacılık denir. Bu akım özellikle tiyatro alanında, Fransız doğalcılığını şiirselleştirmeyi amaçlamıştır.