Sıvı hammaddenin bir kalıba dökülmesiyle istenen biçimde nesneler elde etme işi. Kalıp ya içinde dökülecek parça biçiminde boşluk kalmak üzere işlenmiş bir katıdan (metal) ya da içinde böyle bir boşluk oluşturulabilecek bir gereçten (kum, alçı) yapılır. Bu tür gereçlerin içinde, dökülecek parçanın modeli (ağaç, mum) ile gerekli boşluk oluşturulur ve hammadde (çeşitli alaşımlar, fiberglas, plastik, çelik vb.) kalıpta açılan deliklerden bu boşluğa akıtılarak döküm yapılır.
Kimi dökümlerde model ya da kalıp ancak bir kez kullanılabilir ve döküm sonucunda bozulur. Özellikle boru yapımında ve kuyumculuk gibi hassas işlerde kullanılan santrifüj döküm tekniğinde, hammadde, hızla dönmekte olan bir kalıba dökülür. Çubuk ve levha üretiminde kullanılan sürekli döküm tekniğinde, hammadde suyla soğutulan açık uçlu kalıplara dökülür.
Kalıbın her döküm sonunda bozulduğu tekniklerden en önemlisi kum dökümdür. Bu teknikte, hammadde, iki kum kalıp arasında modelin oluşturduğu boşluğa akıtılarak katılaşması beklenir. Daha sonra üst kalıp kaldırılarak, dökülmüş parça kumdan çıkarılır. Bu teknik ucuz ve kolaydır. Ancak dökülen parçaları kesin ölçüye getirmek için işlemek gerekir. Oysa metal kalıplara daha hassas ve daha pürüzsüz döküm yapılabilir. Plastik hammadde ise çoğunlukla metal kalıplara bir memeden püskürtülerek (enjeksiyon döküm) yapılır.
