Yabancı ülkelerde yabancı paralarla ödenecek çek, poliçe gibi senetler. Bir başka anlamı da "yabancı memleket parası karşılığı"dır. Yurt dışına çıkanlar, gittikleri yerde harcama yapabilmek için döviz izni alırlar. Bu izin, yurt dışına çıkan kimsenin gideceği ülkenin nakit parası olarak verilirse, buna "efektif", oradaki herhangi bir bankada bozdurulmak üzere çek hâlinde verilirse "döviz" denir.
Döviz alım-satımının yapıldığı piyasalar çeşitli aracılardan oluşur. Bunlar, bankalar, özellikle merkez bankası ve hazine gibi resmî ve özel kurumlardır. Türkiye'de döviz işlemleri 22 Şubat 1930 tarihli, 1567 sayılı kanunla düzenlenerek, ticarî işlemler, okuma ve tedavi için gerekli döviz elde edilmesi, devlet iznine bağlandı. Türkiye'de döviz miktarı, hem ithalat, hem de ihracata göre saptanır, ithalatta ülke sanayisi ve tarımı için gerekli yatırım mallarına öncelik tanınır, tüketim malları ithali ise sınırlandırılır. Türkiye'de 1980'lere değin sabit kur sistemi uygulandı. 1980 sonrasında serbest kambiyo rejimine ve konvertibiliteye geçişi amaçlayan düzenlemelerde de gene hükümetlere geniş müdahale olanağı tanındı. 1983'te bütün Türk yurttaşlarına kaynağı sorulmaksızın ve istendiğinde döviz olarak ya da cari kur üzerinden TL. karşılığıyla çekebilmek üzere bankalarda "döviz tevdiat hesabı" açtırma olanağı tanındı.
