Toplumu düzenleyen ve devletin yaptırım gücünü belirleyen yasaların bütünü. Hukuk kuralları kaynağını yasalardan alır. Toplum yaşamını düzenleyen kuralların bütününe pozitif hukuk denir. Bu, halkların gelenek ve törelerinden doğmuştur.
Devletin tüm organ ve görevlerinin, tüm eylem ve işlemlerinin hukuka dayanması, eylem ve işlerinin yargı denetimine tâbi tutulması da "hukukun üstünlüğü" olarak tanımlanır.
İlk yazılı hukuk metinlerinden biri olan Hammurabi Kanunları 4000 yıllık bir geçmişe sahiptir.
Toplum hayatının bir düzen içerisinde devam edebilmesi için çeşitli kurallar vardır. Bu kuralların başında anayasa gelir. Anayasa, bir devletin yönetim biçimini belirtir. Kurtuluş Savaşı sırasında 20 Ocak 1921′de yeni Türk Devleti'nin ilk anayasası teşkilât-ı Esasîye kabul edildi. Bu anayasaya göre, egemenlik kayıtsız şartsız milletindi, yasama ve yürütme işi Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından gerçekleştirilecekti. Yasama yetkisini kullanan meclis, çeşitli kanunlar çıkarıp yürütme yetkisiyle bu yasaların uygulanmasını sağlayacaktı. 29 Ekim 1923′te Cumhuriyet'in ilânından sonra bu anayasaya "Türkiye Devleti bir Cumhuriyettir" maddesi eklendi.
Mustafa Kemal Atatürk, Yeni Türk Devleti'nin dayanağı anayasadan sonra Türk toplumunun Medenî Kanun'a ihtiyacı olduğunu düşünmüş ve bu konuda girişimlerde bulunulmasını istemişti. Medenî Kanun ile vatandaşların hakları, borçları, evlenme ve boşanma gibi sosyal ihtiyaçlarında bir düzen sağlanmış olacaktı. Cumhuriyetten önce böyle bir düzenleme yapılmamıştı. Bu konularda yazılı ve hukukî kurallar bulunmamaktaydı.
4 Ekim 1926 yılında kabul edilen Medenî Kanun ile aile hayatında çağdaş kurallar yeniden düzenlendi. Medenî Kanun'un kabulünden sonra benzer düzenlemeler toplum hayatını ilgilendiren diğer konularda devam etti. Türk Ceza Kanunu, Türk Ticaret Kanunu, Borçlar Kanunu hazırlanıp yürürlüğe konuldu.
