Romalılarda önce krallara, cumhuriyet döneminde de konsüllere danışmanlık yapan meclis. Cumhuriyet'in kurulmasıyla patrici yaşlılarından oluşan Roma senatosu (Lâtincesi Senatus-senes, yaşlılar) devlet işlerinde en etkili organ oldu. Daha sonraları Centuria Meclisi'nin aldığı kararlara karşı veto hakkını da elde etti. Senato'nun kararları (senatus consultum) kanun niteliğinde olmamakla birlikte, senatoya danışan konsüller, senatonun eğilimini dikkate almak zorundaydılar.
Senatonun bileşimi zamanla yüksek rütbeli memurların da (İ.Ö. 337'den sonra bunların çoğunu da plebler oluşturuyordu) katılmasıyla değişti. Elçileri ve yargıçları seçmek, yabancı elçileri kabul etmek, eyaletlere vali atamak gibi görevleri de yerine getiren Roma senatosu, imparatorluğun ilk yıllarında imparatoru ve hatta konsülleri de seçmekteydi. İlk Roma imparatorları, tüm imparatorluğu ilgilendiren yasalar çıkarırken de senatoya danışırlardı. Roma senatosu, daha sonraki yönetim biçimlerinde çeşitli aşamadaki meclislere, esas olarak da meşrutî yönetim biçimi ve parlamenter demokraside yeniden "senato" adıyla anılan meclislere esin kaynağı olmuştur.