Ağaç işleriyle uğraşan Alevî-Türkmen topluluğu. Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde yaşarlar. Tahtacı deyimi, 16. yüzyıldan sonra Osmanlı tapu defterlerinde ve arşivlerinde "Cemaati Tahtaciyan" biçiminde kullanılmaktadır. Topluluğun, eski kaynaklarda sözü edilen Ağaçeriler ile aynı kökenden geldikleri sanılmaktadır. Önce Malatya ve Maraş yörelerine yerleşmişler, daha sonra da Kayseri, Sivas ve Çukurova bölgelerine yayılmışlardır. Şiî mezhebine bağlı olup Safevî hükümdarlara, özellikle de Şah İsmail'e yakınlık göstermişlerdir. Günümüzde yavaş yavaş göçebe yaşamı bırakmaktadırlar. Türkiye'de sayıları 400.000 dolayındadır.