Çok kubbeli camilere verilen genel ad. Ulucamilerin kökeni, ilk dönem İslâm mimarîsinin payeler ve sütunlar üzerine oturan düz damla örtülü avlulu camilerine dayanır. Bu camilerin sıcak ülkelerde açık bırakılan avlusu, Anadolu'da küçültüldü ve caminin içine alındı; cami de her yandan dışarıya kapatıldı. Ulucamiler, Selçuklular döneminde düz bir damla örtülürken, Osmanlılarda çok sayıda kubbe kullanıldı ve ilk kez anıtsal bir mekân ortaya çıkarıldı. Anadolu'daki ulucamilerin en önemlisi, Bursa'da bulunan ve Yıldırım Bayezit zamanında yaptırılan Ulucami'dir. Ulucami, damla örtülen Selçuklu camilerinin kubbeli düzene çevrilmiş ilk örneğidir. 12 paye ile 5 nefe bölünen bu caminin 20 kubbesi vardır. Türkiye'de hiçbir camide bu kadar çok kubbe yoktur. Duvarların kalınlığı ve büyüklüğüyle çağının yapıtları arasında önemli bir yer tutar. İç süslemeleriyle de dikkati çeken Ulucami'nin eski kütüphanesinin içinde yazma kitaplar ve altın işlemeli bir Kuran bulunmaktadır.
