Ağaç Şiiri

Ağaç Şiiri | zeynep gölcü

ben bir ağacım
çiçeklerle yaşarım
ormandır benim evim
kökümdür benim eşim

kış gelince dökülür yapraklarım
yenisi çıkar yazın
hele bir rüzgar eserse
neredeyse kel kalırım

bir gün kağıt olup gideceğim evlere
üzerime yazacaklar kalemle
belki arkadaşlarımın yanına gideceğim
o zaman rahat edeceğim

zeynep gölcü

Ağaç şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Çiçekler Şiiri

kırmızı,sarı,mavi,beyaz
toplayıp taç yaparız her yaz.
çiçekler bizim dostumuz,
onları koruruz.

sulamakla büyümez çiçekler,
biraz çaba isterler.
çiçekler bizim dostumuz,
onları koruruz.

çağla demir

Çilek Şiiri

Alcacık dalı var

Dalında balı var

Al çiçek bal çiçek

Yemesem üzülecek

Vitamini boldur

Tabağını doldur

gizem irem kskr

Selâm Çiçek Kökleri Şiiri

Ellerim, ayaklarım,
Buz kesilmiş sanki.
Uzanıp, uyumak istiyorum,
Toprak yatağı gördükçe...
...
Hâfızam;
Sanki han kapısı...
Giren, çıkan belli değil.
Yerleşenler oluyor izinsizce.
Taht kuruyorlar beynime.
Defolun diyorum!
Kahkaha ile gülüyorlar,
Alay ediyorlar benimle...
...
Kazaklarındaki,
Desen korkutuyor beni.
Aynı insanlar gibi,
Omuzlarını dönmüşler bana,
Çaresizim, hap içmek zorunda kalıyorum.
Onlara karşı...
...
Etrafım karanlıklaşıyor,
Uçsuz bucaksız oluyor odam.
Yalnız kalıyorum birden.
Burası gurbetten de acıymış...
...
Öyle yorgunum ki;
Canım demli çay istiyor.
Keşke son zamanlarımda,
Ellerimle demleseydim de,
Doya doya içseydim.
Ah ne olurdu sanki!

Aman Allah'ım!
Nelerden bahsederim ben!
Lâf çarpılıyor suratıma...
Senin gibilerin bekledikleri,
Neler olabilir ki dünyadan,
Yeme, içme, eğlenme, dinlenme...

Ama ne yedim,
Ne içtim,
Ne de eğlendim...
Eğlenceler haram olmuş,
Gülmek yalan olmuş,
Dertler mayam olmuş,
Çile çektim, derbeder oldum,
Hep ağladım.
Günahımı almayın ne olur...

Yakınlardan uzaklara...
Düşünceden, zamana uzanıyor ellerim.
Dakikalarım alt üst oluyor.
Pişmanlıklar daraltıp,
Zerre yapıyor beni...
Genişliyorum birdenbire,
Açıyorum gözlerimi...
Bu bir rüya değil,
Zamanda yolculuk sanki!
Tekrar kapanıyor gözlerim.
Anladım belki ölüm uykusu,
Çok da tatlı...

Her hâlde o an geldi,
Ağzımda su da kalmadı.
Yine başladı,
Midem kazınmaya...
Veren de o alan da o.

Ziyaretçim mi?
Şeytan ha!
Zaten benim gibi bir günahkârın ziyaretine;
Kim gelir ki gelse gelse...
...
Ey karınca!
Sen bari beni terk etme.
Merak etme ör yuvanı!
Ben kıpırdamam.
Bozulmayacak yuvan,
Selâm Çiçek Kökleri...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Kelebekler Şiiri

ormanda kelebekler
bahcede kelebekler
hergün uçuşurlar
cıvıl cıvıl renkleriyle
neşe katarlar hayatımıza
1 günlük ömürleriyle
onları öldürmeyelim ki
bizim de neşemiz ölmesin

ceyda tuana aydın