Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak Şiiri | Mehmet Akif Ersoy
Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye'se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver... Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me'yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez...
En korkulu câni gibi ye'sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye's ile sirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel'un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- iman,
Nevmid olarak rahmet-i mev'ûd-u Huda'dan,
Hüsrana rıza verme... Çalış... Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş! '
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir taraftan!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur! ' deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.
Mehmet Akif Ersoy
Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer İstiklal Marşı ve Mehmet Akif ERSOY Şiirleri
Mehmet Akif Ve Gençlik 7
Gençliğimiz hep asil Asım neslinden gelme,
Akif düşüncesinde denk yok yüceliğime…
Vatanım en kutsalım milletim, bayrağımdır,
Türk ruhum var oldukça onurum kalacaktır…
Ahlakımız da var ki peygamber örneğiyle,
İçinde Rab inancı bir tevhit birliğiyle…
Ne bir hain rest çeker ne şerefsiz yol çizer,
Bu vatan “Türk vatanı” her haini ezer geçer…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Akif Kim Mi?
Akif kimmiş deme sakın
Yurdumun gülüdür Akif
Tarihe şöyle bir bakın
Mazlumun dilidir Akif.
Çekilse de ip askıya
Baş eğmemiştir baskıya
Zor günde sıkı sıkıya
Tutunan elidir Akif.
Helal yoğrulmuş mayası
İnsanın yiğidi, hası
Yurdun masum Sakarya'sı
Mısır'ın Nil'idir Akif.
Ne emretmiş yüce Kur'an
"Küfre karşı cihad; her an..."
Ülkeyi kasıp kavuran
Yangının külüdür Akif.
Kanla yazarak tapusunu
Koruyarak namusunu
Peygamberin; muştusunu
Getiren yelidir Akif.
Çile sonsuz, yara derin
Bu olmamalı kaderin
Aşkla dolan gönüllerin
Çağlayan selidir Akif.
Namus abidesi kızımın
Hatta yazdığım yazımın
Çalıp durduğum sazımın
Sızlayan telidir Akif.
Ardı gelirse şiddetin
Batmaktır sonu devletin
Vatan savunan Milletin
Dik duran belidir Akif.
Halil MANUŞ
Halil MANUŞ
İstiklal Marşımız Bağımsızlığımız
Yüreksiz değilsen esaret arzulamazsan,
Düşmanlarla birlikte hainlik aramazsan…
Rabbine inanıyor şerefinden yanaysan,
Onursuz düşünceyle nefsinle yaşamazsan…
Milli değerlerinle yüceleşebilirsin,
İstiklal Marşımızla şeref duyabilirsin…
Bu marş vatanımızın küllerinden kazıldı,
Şehitlerimizin kanları ile yazıldı…
Bu marş onurumuz bu marş yüreklerimiz,
Bu marş değerlerimiz bu marş sevgilerimiz…
Bu marş onurum, dik duruşluluğumuz,
Bu marş bağımsızlığımız onurluluğumuz…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak
Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye'se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver... Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me'yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez...
En korkulu câni gibi ye'sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye's ile sirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel'un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- iman,
Nevmid olarak rahmet-i mev'ûd-u Huda'dan,
Hüsrana rıza verme... Çalış... Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!
Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş! '
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir taraftan!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur! ' deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.
Mehmet Akif Ersoy
Mehmet Akif Ersoy