Çanakkale Girilmez Şiiri

Çanakkale Girilmez Şiiri | emre karadavut

Çanakkale Girilmez

Çanakkale bizimdir
Kimseye vermeyiz
Kara bir boğaz
Oradan geçirmeyiz

Bayrağımızı koruruz
Mutlu günler için
Çanakkaleden geçirmeyiz
Al bayraklar için

Çanakkale geçilmez
Kara boğaza girilmez
Al bayrak inmez
Vatan için.

emre karadavut

Çanakkale Girilmez şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı

Çanakkkale Şehitleri

Sen,kantsız melek nedir,bilir misin?
Söyle kardeş!Bu nasıl bir melektir ki
Vatanı uğruna seve seve ölen.
Sen,toprağını cananım diyerek seven kimdir,bilir misin?
Söyle anne!bu nasıl bir sevgilidir ki canını,
Topraklarına katan.
Sen bilir misin bayrağı dalgalandıran kimdir?
Söyle baba!Bunlar çanakkale şehitleri değil midir?
Sen bilir misin anasından babasından kopup
Vatanı uğruna ölmeye gelen kimdir?
Söyle dede!Bunlar çanakkale çocukları değil midir?
Şimdi sen söyle ey sevgili!
Sever misin beni
Çanakkale şehitlerinin vatanını sevdiği gibi
Sen de söyle öğretmenim!
Bana hangi hayat bilgisinde öğrettin
Vatanını bu kadar çok sevmeyi?!!

fidan uncu

Çanakkale'm

Çanakkale diye geçme demiş atalarımız
analar babalar feryat ederken
Mehmetçikler ölürken
sen neden yatıyorsun orada arkadaş

dağlar taşlar yerinden oynarken
kalk ve git artık oraya
o şerefli topraklara bas
Çanakkale topraklarına

eyy Çanakkale'm yeter ki sen iste
ben dağları ovaları aşar gelirim
eyy Çanakkale'm yeter ki sen iste
vatan topraklarında canımı veririm

yeter nur noyan

yeter nur noyan

çanakkale boş değil bunu iyi anla

Çanakkalenin ruhu var
Kalbi hep atar
Lazı kürdü çerkezi
Yanyana yatar
Özgür bir vatan için
Canını satar
Bir hilal uğruna güneşler batar
Şehit düşmüş atanin
Yoktu bir aşı
Yokluk içersinde
Verdi savaşı
Buna dayanmazdı
Her sabır taşı
ALLAH,ın yardımıyla
Kazandı savaşı
Bu topraklar boş değil
Bunu iyi anla
Her karış toprağı
Sulandı kanla
Bedeli ödendi
Sayısız canla
Sen şehit oğlusun
Bunu iyi anla

OFLU MENDERES ÇOLAK