Doğaya Acımıyoruz Şiiri

Doğaya Acımıyoruz Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Yasalar korkutmuyor veyahut ürkütmüyor,
Rab inancım mı da az zulmü azaltmıyor?

Sert tedbir dedikleri hiç caydırmıyor bile,
Nefisler emrettikçe getiriliyor dile...

Ne ördek ne kuş ne az bulunan canlı,
İç içe yaşıyorsa insan daima zanlı...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Doğaya Acımıyoruz eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Yeşil Seviyorsan Medenisin Şiiri

Yeşil korumalı yeşili sevmelisin,
Yeşil, senin yaşamın yeşil senin tercihin...

O, hem denge unsurun tabiatın içinde,
Hem de yaşam kaynağın dönüşümlü şekilde...

Yeşili seveceksin doğduğun günden beri,
Gökten taş dahi yağsa ekeceksin her yeri...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Gün Dönümü Şiiri

Sabah horoz sesiyle uyandım
Aradan biraz geçti zaman
Dışarıya çıktım baktım ufka
Çıkıyordu güneş yavaş yavaş

Gözlerim kamaşıncaya kadar seyrettim
Ve bir zaman sonra girdim içeriye
Aldım elime kağıt kalem
Çizdim güneşin doğuşunu uzunca bir zaman

Güneş yükseldikçe yükseliyordu bayrak gibi
Bir şeyler anlatıyordu anlayana sımsıcak
Aldım elime kağıt kalem
Buraya kadar olan mısraları yazdım

Güneş yükseldi yükseldi tam tepe noktamıza erişti
Koydum kafamı beyaz örtülü yastığa
Uyandım ki vakit ikindi olmuş biraz üşümüş gibiyim
Çıktım dışarıya bahçeye ısındım yaz güneşiyle

Bulunduğum yer şehrin yüksekçe mevkisinde
Yüz metre aşağıdaki boş arazide futbol oynayan çocuklar
Uzun uzun seyrettim güneşin sıcaklığında
Düşündüm çocukluk yıllarımı hey gidi günler hey

Güneş yavaş yavaş batı istikametinde inişte
Dağın yükseltisi gölge ediyordu şehrin yarısını
Ovayıda yavaş yavaş görüyor gibiyim alaca
Girdim içeriye alelacele hemen

Aldım içeride kağıt ile kalemi elime
Düşündüm uyandıktan sonra yaptıklarımı
İki yastık koydum başımın altına
Yazdım buraya kadar olan mısraları

Tekrar çıktım dışarıya bu defa yönüm batıya
Güneş batma noktasında yakaladım gitmeden
Gözden kayboluncaya kadar seyrettim doya doya
Kaldım dışarıda karanlık oluncaya kadar zaman

Girdim içeriye yaktım gece lambasını
Düşündüm yaşadığım otuzyediye varan yıllarımı
Bir günde dahi hissediyor insan yaşadığı bir yılı
Bir ömrü bile hissediyor bir günde insanoğlu

Düşündüm bir gün yaşayan canlıları
Birkaç gün yaşayan böceklerde var
Canlıların tadıyor hepsi ortak hayatı
Kimisi uzun tadıyor kimisi ise kısa

Kapattım bir zaman gece lambasını
Açtım lambanın en fazla aydınlatanını
Aldım kağıt ile kalemimi elime
Nihayete erdirdim şiirimin mısralarını

Fatih Mehmet Karaca

Fatih Mehmet KARACA

Ağacın Büyüyüşü Şiiri

İlk önce tohumdu,
Sonra yere düştü.
Bulutlar suladı onu,
Büyüdü fidan oldu.

İlkbahar gelince,
irileşti beli.
Daları çiçek açtı,
Ortalığa güzellik saçtı.

Sonbahar gelince,
Üzüldü biraz.
Yaprakları döküldü,
Kurudu biraz.

Selin Sena Koç

Kuşlar Konacak Ağaç Dalı Bulamıyorlar Şiiri

Ağaçlar budanıyor hem de bedenlerinden,
Doğaya kin mi var da talanımız her yerden...

Caddeden bakıyorum kuşlarım konamıyor,
Budamalar yüzünden masumlarım ağlıyor...

Lanet testereler ta kökünden kesiyor,
Ne beden kalıyor ne dal bırakılıyor...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK