Dönmek Yok Oğul Şiiri

Dönmek Yok Oğul Şiiri | Halil MANUŞ

Dönmek Yok Oğul

Hak bildiğin doğru yolda
Ölmek var dönmek yok oğul
Din uğrunda sen, sen olda
Ölmek var dönmek yok oğul

Yol alınmaz hep durursan
Bayrak inmez sen korursan
Cihat için çağrılırsan
Ölmek var dönmek yok oğul

Yaptığın işin başında
Haram olmasın aşında
Küfre karşı savaşında
Ölmek var dönmek yok oğul

Farzı farz bil, uymaya bak
Beşeri izmleri bırak
Mahşeri sen, sanma uzak
Ölmek var dönmek yok oğul

Halil, Rabbim ne buyurdu?
Kitabında da duyurdu
Korumak için bu yurdu
Ölmek var dönmek yok oğul

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Dönmek Yok Oğul şiiri Halil Manuş çocuk şiirleri çocukluk konulu şiirler baba nasihatı ile ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Dünya Çocuk Hakları Günü 19

Çocuğa ad verme gibi ahlak da vermeli,
Eğitimle öğretimle her çocuk güçlenmeli…

Fikir bilinç almalı milletimize karşı,
Bir katkı sağlamalı kucaklayarak arşı…

Vatan, denildiğinde taviz vermez şekilde,
Dik duruş almalı bayrağım düşüncesinde…

Kul hakkı yememeli inanç doğrultusunda,
Hırsızlık yapmamalı hak hukuk kazanmada…

Çünkü millet bayrak vatan devlet hepimizin,
Temelleri ruhumuzun, yüreklerimizin…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Bu Çocuk Bizim

Bu çocuk bizim çocuk neden gözleri yaşlı
Bu çocuk bizim çocuk ne kadar ağır başlı

Bu çocuk bizim çocuk tamirhanede çırak
Şehir ona yabancı oda şehirden ırak


Bu çocuk bizim çocuk gecekonduda yaşar
Yılmadan usanmadan ne iş verseler koşar

Bu çocuk bizim çocuk binlerce yıldan beri
Ekmeğe dönüşüyor döktüğü alın teri

Bu çocuk bizim çocuk okula gidememiş
Bunca hayat yüküne bana mısın dememiş

Bu çocuk bizim çocuk o da bir gün gülecek
Memleket bu çocuğun sırtında yükselecek

CEMRE ŞAHİN

Kağıttan Mermiler

toprak yolların tozunda öğrendik yürümeyi
dizimiz yara, elimiz bere içindeyken
hiç oyuncak küreklerimiz olmadı bizim
ha babam tırnak sallardık derecik kumlarına
naylon pabuçlarımız sevkıyat kamyonlarımızdı
üç adım öteye vızır vızır işleyen.

boyumuzun yettiği çatılardan aşırdığımız
kiremitlerden inşa ederdik "tombik" kulelerini
mahallenin en büyük tümseğini "kale"den sayardık
"kale benim"der zaptederdik tepedekilerin "kale"lerini
"kızdı kızdı"larımız vardı saklı kemerlerin şaklayan sesiyle
silahlarımız tahtadandı, ölmemek için "kıpırdama"yeterdi.
makaradan "okatan"lar, lastikten sapanlarımız vardı
birde üfleme borularımız...
mermileri kağıttandı.

marifetti eline batırmadan soymak "şeker dikeni"ni
bedavadan şeker bulmuşcasına sevinirdik
gün boyu kolay kolay girmezdik evlere
körpe sarmaşık yapraklarıyla bastırırdık açlığımızı
çağlasını talanla tükettiğimiz zerdali ağacının
gövdesinden sızan "bal"a üşüşürdük
aç bebelerin memeye saldırması gibi.

sundurmalardan yürüttüğümüz naylon terlikler
ya yüz gram kırık leblebi ederdi
yahut elli gram keçiboynuzu
parası olanlar beş miskete
bazen bir elmalı şeker ısmarlardı
bazen de tornavida ucunda şeker macunu.

hiç eskimezdi katmerli naylon toplarımız
"yakan top" "tek vuruş", "tek kale"
ve tek top ile oynanırdı bütün bu oyunlarımız

"aşık" atardık, malzemesi koyun dizinin eklem yerinden
"ilik" oynardık gazoz kapaklarıyla
gazoz kapaklarının bir değeri vardı o zaman
yani paramız yoktu ama oyun çoktu bizde
"kuyu kazmaca", "uzun eşek" filan
bir çocuk dünyamız vardı ki bizim
biz küçücüktük, o dünya kocaman.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir

Dünyanın Bütün Çocukları-akrostiş

Dünyanın bütün çocukları
Üzüntüleriyle sevinçleri
Nasır dolsada elleri
Yanıp tutuşsada dilleri
Arkadaşımız kardeşimiz


Çocuklar çalıştırılıp
Oynanıyor oyun gibi
Canlaırı acıtılıp
Umutları yok ediliyor
Kanasın bırakın dizleri
Leyleklerin gidişini izlesin onlarda
Ayakları ağrıyınca oynamaktan
Rahatça atsınlar kendilerini
Irmak gibi çoşan hayallerin ortasına

Ilgın Akdemir