Düşünen Baştı Akif Şiiri

Düşünen Baştı Akif Şiiri | Halil MANUŞ

Duysun bilen, bilmeyen
Düşünen baştı Akif
Kelimeler işleyen
Mahir nakkaştı Akif

Yolda öne sürülen
Halk adamı görülen
Hakk'a karşı dökülen
Gözlerde yaştı Akif

Mazlumları kollayan
Zalimleri horlayan
Bayrak için dokunan
İpek kumaştı Akif

Yazgısı hep karalı
Yürek üzgün, yaralı
Sınırda numaralı
Abide taştı Akif

Hicaz'ın yellerinde
Mısır'ın çöllerinde
Cami kürsülerinde
Sözle savaştı Akif

İmanla çıkıp yola
Koştu hep sağa, sola
Çanakkale ruhuyla
Coşarak taştı Akif

HALİL MANUŞ

Halil MANUŞ

Mehmet Akif Ersoy Şiirleri Düşünen Baştı Akif Şiiri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler Halil MANUŞ şiirleri

Akif'e Vefa Şiiri

Ne ödüldü ne ündü, beklentisi dünyadan,
Yazdırır İstiklali, hayvan cerrahından,
Süzülmüş o nameler, ilahi bir deryadan,
Gönüllere dökülmüş, Tacettin Dergâhından.

Şiirleri toplayıp, eylemişsin Safahat,
Eserinle yükseldi, sanat ve edebiyat,
Dünyada görmedin gün, etmedin pek de rahat,
Nesillerde bıraktın, çok güzel bir hissiyat.

Ne güzel anlatmışsın, Bülbül ile O Gülü,
Kabul buyurmadın hiç, para, ün ve ödülü,
Gurbette geçti ömrün, kapılar hep sürgülü,
Ömrün boyunca oldun, herkese hoşgörülü.

Ankara ayazında, montu verdin fakire,
Sürgün geçen yıllara, şahit oldu Kahire,
Çanakkale şiirin, korku saldı kâfire,
Öğrenciler taşıdı, son vazife kabire,

Sanma zengindi şair, zorla etti aşını,
Borçluydu yetiremedi, emekli maaşını,
Bir kaç seven taşıdı, dünyadan naaşını,
Hak’tan şuurla yazdı, o İstiklal Marşını.

Değer görmedi şair, insanlık diyarında,
Hece taşı da yoktu, topraktan mezarında,
Öğrenciler kılmıştı, namazı gıyabında,
Alır büyük ödülü, Hakkın nazarında.

Ne yapsak edemeyiz, bu dünyada telafi,
Ölünce bilinmesin, şair değeri kâfi,
Kelimelere sığmaz, o hayatın tarifi,
Anlatmaya çalıştım, Şair Mehmet Akif'i.

Ramazan YILDIZ

Bir Dava Adamı Mehmet Akif 2 Şiiri

Sen, gerçeklerden yana vicdanda merhamette,
Rehbersin insanlığa nam oldun hakikatte…

Sen, gönüllerde taht kal fikirler ile yeşer!
Seninle dost olmuşuz sana âşık tüm beşer…

Biz, seninle özgürüz seninle huzur bulduk,
Rab’bimize inandık, hakikatle yoğrulduk…

Sen, tevhidin yolunda kahramanlıklarınla,
İstiklal Marşımızı yazdın, tam bir onurla…

Dertlerini hiç saydın, menfaatlerimize,
Ulvî vatanımıza nam oldun sevgimize…

Ne isyan ne şirk senin işin Rab’be tefekkür,
Ne bölmek ne böldürmek işin Rab için şükür…

Sen, bir dedin tevhitle fikirde birleştirdin,
İslâm, kardeşliğiyle Türklüğü pekiştirdin…

Davandı vatanımız, bayrağımız, dinimiz,
Onurlu milletimiz, sağlam kardeşliğimiz…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Atiyi Karanlık Görerek Azmi Bırakmak Şiiri

Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak.
Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle.
İmânı olan kimse gebermez bu ölümle:
Ey dipdiri meyyit, 'İki el bir baş içindir.'
Davransana... Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana... Sen böyle değildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin, yoksa ümîdin mi yüreksiz?
Âtiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbâbı elinden atarak ye'se yapıştın!
Karşında ziyâ yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver... Kalma yolundan.
Âlemde ziyâ kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri böğründe yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dünyâda henüz hakk-i hayâtın
Varken, hani herkes gibi azminde sebâtın?
Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
Me'yûs olanın rûhunu, vicdânını bağlar
Lânetleme bir ukde-i hâtır ki: çözülmez...
En korkulu câni gibi ye'sin yüzü gülmez!
Mâdâm ki alçaklığı bir, ye's ile sirkin;
Mâdâm ki ondan daha mel'un daha çirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur- iman,
Nevmid olarak rahmet-i mev'ûd-u Huda'dan,
Hüsrana rıza verme... Çalış... Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!

Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş...
Sesler de: 'Vatan tehlikedeymiş... Batıyormuş! '
Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da yapışsam demiyor bir taraftan!
Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır.
Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar...
Uğraş ki: telâfi edecek bunca zarar var.
Feryâd ile kurtulması me'mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur! ' deme, yılma.
Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.

Mehmet Akif Ersoy

Mehmet Akif Ersoy

İstiklal Marşımız Değerlerimizdendir 2 Şiiri

Yalnızca sembol değil o varlığımızdandır,
Şehitlerimize vefa taşıdığımızdandır…

Diyemezsin, okunup ezberlenip geçilen,
Kutlamalarımızda saygıyla geçiştirilen…

Marşımız yüreğimizdir ulvi düşüncemize,
Minnettarlık duygusu tüm şehitlerimize…

Yürekten geldiğince değerlerimizdendir,
Türk’e yakışan onur, Rabbimize yemindir…

Bu marş şükür gibidir bağımsızlığımıza,
Ant gibidir Mehmet Akif Ersoylarımıza…

Manası ile yaşa geçmişi gelecekten,
Sakın uzak da durma vatanına sevgiden…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK