Geçilmesi Kolay Mı Sandın Şiiri

Geçilmesi Kolay Mı Sandın Şiiri | sıla demir

Çanakkaleyi sardı bir kör duman
Geçilmesi kolay mı sandın ey düşman
Ne pahalı mermiler ne güçlü silahlar
Geçiremedi düşmanı bakakaldılar


Manevi bir güç vardı Seyit in sırtında
Dalgalandı Türk bayrağı bu uğurda
Dünyaya duyuldu bu şan bu destan
Çözemedi bu sırrı zalim düşman


Ağlamayın ey analar bacılar
Mehmetçik destanı böyle yazar
Rahat uyu mehmet im sen rahat
Koruyoruz emanetine kol kanat

sıla demir

Geçilmesi Kolay Mı Sandın şiiri Çanakkale şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Çanakkale Budur İşte Şiiri

1915 tarihe geçti ,
Bir savaş başladı , bitti,
Onbinlerce düşmanı yendi ,
Çanakkale savaşında Türk askeri .

Bir bomba yolladı Mehmet Onbaşı ,
Dünşman gemisini yok etti .
Bitirdi ÇANAKKALE savaşını,
kendini herkese hayran etti .

Şimdi neşelendi Çanakkale alanı ,
Dindi annelerin gözyaşı,
Başladı kavauşma heyecaı,
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ bunu öğren türk düşmanı ,

Savaşı başlattında ne oldu ?
Türk askeri yendi, öğren bunu
Bir bomba ile yok etti sizi Bizim güçlü Türk askeri

Rabia Bozkurt NURETTİN BARANSEL İ.Ö.O

Çanakkale Geçilmez Şiiri

Vicdanlar sızlamakta, yürekler dolu yasta,
Dediler ki Osmanlı; yorgun, güçsüz ve hasta,
Esaret yakışır mı, göklerde o hilale?
Ayağa kalk ve dik dur, kahraman Çanakkale!

Toplanmış her yana İngiliz, Yunan, frengi…
Var mıdır ki cihanda, başka benzeri dengi,
Al kızıla boyanmış, kara toprağın rengi,
Görmedi koca cihan, böylesi büyük cengi.

Bir ucu Çanakkale, bir ucunda da Altay,
Nice destan yazılı, nice tarihi olay,
Orduların başında, Mustafa Kemal Albay,
Tarihi bir destandır, Elli Yedinci Alay.

Saldırıyor düşmanlar, acımasız nefretle,
Ölüme koşuyor nefer, şehadete hasretle,
Tek başına donanmış, küçücük bir Nusretle ,
Ayağa kalktı vatan, iman dolu gayretle.

Çanakkale savaşı, çetinden daha çetin,
Hiç kıymeti kalmadı kemik, tırnak ve etin,
Bir hilalin uğruna, şahadet der milletin,
Kutlu olsun bu yolda, mübarek şehadetin.

Sanma ki Çanakkale, sade küçük bir liman,
Siper almış göğsünde, duruyor güçlü iman,
Etmedik hiç kimseye, etmeyiz daha aman,
Şahit olsun tün Dünya, şahit olsun tüm zaman,

‘’Hey On beşli on beşli’’, söylenir dilden dile,
Vatan varsa ucunda, ölüm bile nafile,
Bir siperden sipere, korkusuzca kafile,,
Hiç korkmadan yürüyor, ölümü bile bile.

Çanakkale Anıtı, değil yalnızca yazı,
Omuz omuza Türk, Kürt, Çerkez, Arap ve Lazı,
Yolları şahadetti, döndü geri çok azı,
Düşmana geçilmedi, Çanakkale Boğazı!

Anlatılır yiğitler, nesillerden nesile,
Öğün yapmış cephede, bir kuru ekmek ile,
Öyle bir destan ki, hiçbir değer biçilmez,
Tüm dünyaya anlattık, Çanakkale geçilmez!

Bağrına taşlar basan, anadır Çanakkale,
Hasan’ın saçındaki, kınadır Çanakkale,
Merminin başında, Seyit’tir Çanakkale,
Dizelere dökülen, beyittir Çanakkale.

Ramazan YILDIZ

Zindandan Mehmed'e Mektup Şiiri

Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam, boynunda yafta...
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mı? .. Belki... Daha ölmedim!

Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli...
Git ve gel... Yüz adım... Bin yıllık konak.

Ne ayak dayanır buna, ne tırnak!
Bir âlem ki, gökler boru içinde!
Akıl, olmazların zoru içinde.
Üstüste sorular soru içinde:
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
Buradan insan mı çıkar, tabut mu?

Bir idamlık Ali vardı, asıldı;
Kaydını düştüler, mühür basıldı.
Geçti gitti, birkaç günlük fasıldı.
Ondan kalan, boynu bükük ve sefil;
Bahçeye diktiği üç beş karanfil...

Müdür bey dert dinler, bugün 'maruzât'!
Çatık kaş.. Hükûmet dedikleri zat...
Beni Allah tutmuş, kim eder azat?
Anlamaz; yazısız, pulsuz, dilekçem...
Anlamaz; ruhuma geçti bilekçem!

Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil;
Sayım var, maltada hizaya dizil!
Tek yekûn içinde yazıl ve çizil!
İnsanlar zindanda birer kemmiyet;
Urbalarla kemik, mintanlarla et.

Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccâdemin yününde şefkat;
Beni kimsecikler okşamaz mâdem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!

Çaycı, getir, ilâç kokulu çaydan!
Dakika düşelim, senelik paydan!
Zindanda dakika farksızdır aydan.
Karıştır çayını zaman erisin;
Köpük köpük, duman duman erisin!

Peykeler, duvara mıhlı peykeler;
Duvarda, başlardan, yağlı lekeler,
Gömülmüş duvara, baş baş gölgeler...
Duvar, katil duvar, yolumu biçtin!
Kanla dolu sünger... Beynimi içtin!

Sükût... Kıvrım kıvrım uzaklık uzar;
Tek nokta seçemez dünyadan nazar.
Yerinde mi acep, ölü ve mezar?
Yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz?
Güneşe göç var da, kalan biz miyiz?

Ses demir, su demir ve ekmek demir...
İstersen demirde muhali kemir,
Ne gelir ki elden, kader bu, emir...
Garip pencerecik, küçük, daracık;
Dünyaya kapalı, Allaha açık.

Dua, dua, eller karıncalanmış;
Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış.
Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış...
Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu;
İplik ki, incecik, örer boşluğu.

Ana rahmi zâhir, şu bizim koğuş;
Karanlığında nur, yeniden doğuş...
Sesler duymaktayım: Davran ve boğuş!
Sen bir devsin, yükü ağırdır devin!
Kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin!

Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!
Ölsek de sevinin, eve dönsek de!
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!
Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!
Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!

(1961)

Necip Fazıl Kısakürek

Bahadır Alemdar

Ey Oğul Şiiri

Ey oğul; bu gördüğün vatan topraklarında,
Koç yiğitler yatıyor kucaklarında.
Kınalanmış da kuzular vatan uğruna,
Dualar ediliyor ocaklarında.

Bu yüce, ölümsüz kahraman erler,
Ya Rab! Dolmuş yürekler sana yürürler.
Bilenler Kur'an okur, yanda tüfekler,
Bilmeyenler dua eder, açılmış eller.

Bilir misin oğul, bu eşsiz vatan,
Senin için çarpıştı, senin için atan.
İşte sessizce o yığında yatan,
Bu ölümsüz ruhların armağanıdır.

Nasıl anlatsam da sizi veremem hakkınızı,
Biter mi yazmakla, bizim için yaptıklarınızı.
Siz ki yürüdünüz bizim için ölüme,
Hak'ka yürüdünüz bile bile.

Metin KORKMAZ

METİN KORKMAZ