Habil İle Kabil Şiiri | Halil MANUŞ
İkisi de bir babadan
Biri Habil biri Kabil
Farklı yaratmış yaratan
Biri Habil Biri Kabil
Biri Hakka teslim olur
Biri yapar fitne fücur
Yaratanda olmaz kusur
Biri Habil biri Kabil
Habil olan muteberdir
Kabil bundan bihaberdir
Ataları Peygamberdir
Biri Habil biri Kabil
Habil olmak dost olmaktır
Kabil, egoist olmaktır
Kulluk Hakka mest olmaktır
Biri Habil biri Kabil
Habil Hakkı her dem över
Kabil Hakkı bilmez, söver
Habil olmak asıl hüner
Biri Habil biri Kabil
Halil sen hep Habil'i seç
Kabillere olma gereç
Hak yerini bulur er geç
Biri Habil biri Kabil
HALİL MANUŞ
Habil İle Kabil şiiri kardeşlik şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Sevgi - Barış - Dostluk - Kardeşlik Şiirleri
Barışın Sesi Şiiri
Barış olmazsa güneş doğmaz.
Güneş doğmazsa çocuklar mutlu olmaz.
Mutluluğun formülüdür barış
Barışın olduğu yerde çiçekler solmaz.
Durdurun savaşları gülsün çocuklar
Açsın çiçekler tomurcuklansın ağaçlar
Gülsün oynasın bebekler huzurla
Dünyaya mutluluk gelecek barışla
şanlıurfa orta okulu 7/H
Ankara'ya Yağmur Yağardı Şiiri
Ey yar,
Yaz olurdu, kış olurdu,
Günler kısalır uzar,
Bahar gelirdi dağların ardından,
Ağaçlar yeşerir çiçekler açardı,
Parklarda hercai menekşeler,
Havuzda fıskiyeler,
Yar,
Sokaklara dökülürdü yeni yetmeler.
23 Nisanda bir çocuk,
Elinde bayrak, koşardı fırlayarak
Suat Zobu
Savaş Şiiri
Savaş
Uzaklar ümitle dolu,
Buralar ise savaşla.
Ne ister insanlar birbirinden,
Bombalar susmayınca.
Yaslar tutulur savaşlarda ,
Bir sürü insan ölür ya !
Hiç kimse anlamaz savaşları da,
Barışları da.
Fatih Arslan
Renklerine Hasret Kaldım Şiiri
Gittin ya buralardan,
Bu şehir sana hasret kaldı.
El sallamanı gördüm aralardan.
Gözlerimin önünde bir set kaldı.
Bir ben şahit oldum gidişine,
Bir de sabah güneşi.
Saat gösterirken tam beşi.
Güneş doğmakta kararsız kaldı.
Nasıl akşam ettiğimi o gün,
Bir ben bilirim,
Bir de bu şehir.
Karanlık bir günü yaşadım sanki,
Bu şehrin ışıkları;
Yanmıyor mu bu akşam?
Yoksa ışıklar mı?
Bana sönük kaldı.
Bu şehirle birlikte,
Hasret kaldım renklerine.
Şimdi ki;
Yaşadığın şehri terk etme ne olur,
Alışmıştır kokuna,
Güzelliğine ,dokuna,
Şimdi bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Bir ben,
Bir de gözlerim,
Hasret kaldım renklerine,
Bir de bu şehir,
Renklerine hasret kaldı.
Osman Ali Aydın
Osman Ali Aydın