Kadına Yönelik Şiddeti Kınama Günü 9 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Şiddet merhametsizlik şiddet cehalet demek,
Sakın buna yeltenme bilerek bilmeyerek!
Zorbalık bir iş değil kabullenilmez durum,
Hak ve hukuka karşı bağışlanmaz oluşum…
Çünkü kadın insandır şiddet gösteremezsin,
Yeltenmişim, dersen tedavi edilmelisin…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Kadına Yönelik Şiddeti Kınama Günü 9 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Dünya Kadınlar Günü Şiirleri
Kadına Yönelik Şiddeti Kınama Günü 17 Şiiri
Şiddetin sebepleri, konuşmadan yaşamak,
İşbirliğinden uzak nefsinden yana kalmak…
Anlayış gösterilse kadın haklı çıkacak,
Özür dilenilecek sorun anlaşılacak…
Hep yenik düştüm diye insan mı öldürülür?
Rabbim akıl vermişken nefis mi güldürülür?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Kadın Gününde Kadın 2 Şiiri
Yüreğimizde adın,
Kadın gününde kadın,
Dövüldün, azarlandın,
Kadın gününde kadın!
Ruhumuza can kattın,
Bedeninden azalttın,
Doğurdun ve yaşattın,
Kadın gününde kadın!
Rab'bimiz kutlu kıldı,
Kadın gününde kadın!
Senede bir anıldın,
Kadın gününde kadın!
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Kadınlara Yönelik Şiddete Karşı Mücadele Günü 7 Şiiri
Onlar, kadınlarımız eşit düşüncelerde,
Saygı sevgi şeklinde iş birliği içinde…
Onlar, kadınlarımız eşit düşüncelerde,
Evin içerisinde güç birliği içinde…
Onlar, kadınlarımız evlilik sürdürmede,
Karşılıklı şekilde aşk birliği içinde…
Onlar, kadınlarımız çocukların işinde,
Kocasının yanında yol birliği içinde…
Onlar, kadınlarımız fikirde düşüncede,
Son nefesine kadar verilen yeminlerde…
Sense hem görgüsüzsün hem de anlayışsızsın,
Ne iş birliğin vardır ne de haklı bir tavrın…
Ne de bir gücün vardır aile yürütmede,
Merhametten uzakta zavallı eylemlerde…
Sen de bir ilim de yok hak hukuk anlayasın,
Sadece kaba kuvvet başka yok anladığın…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
A y ş e c i k Şiiri
Bini aşmıştı dedi
Kahvaltısı soğan biberdi.
Neden diye büyüklenmez,
Ne bulursa onu yerdi.
Elinden ne gelirdi
Ayşecik fakirdi.
Sapsade bir giyimi vardı
Sırtı da kürksüzdü.
Temiz kalpli, yufka yürekliydi
Dokunsalar ağlardı
Ayşecik öksüzdü.
Örgü dikiş eksilmezdi elinden
Eğlenceye vakit ayıramazdı
Onun gözünde mutlu insan
Gününü gün edip yaşayandı.
O'ysa tek odalı evinde
Tek başına yaşardı
Ayşecik garibandı.
Mustafa UZELLİ
Mustafa UZELLİ