Ne Güzel Çocuklar Şiiri

Ne Güzel Çocuklar Şiiri | Çocuk Şiirleri

Dünyada ne kadar varlık varsa,
En güzelidir çocuklar.
Elmadan kırmızı yanakları,
Olmaz olsun göz yaşları.

Kimi çalışkan,kimi tembel,
Kimi akıllı,kimi zaman şirin,
Onar dünyanın en değerli varlıklarıdır,
Bunu unutmayın bilin.

Çocuk Şiirleri

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Çocuk Şiiri

Dün çocuk gün çocuk
Bir bilsen sen çocuk
En değerli zaman
Yaşanan an çocuk

Okula kaç çocuk
Boş durma hiç çocuk
Ele boyun eğmek
Uğraştan güç çocuk

Ak çocuk pak çocuk
Çevreye bak çocuk
En düzenli insan
Çevre seven çocuk

Yaz çocuk çiz çocuk
En tatlı söz çocuk
Dostları kırmayan
Dost bulan söz çocuk

Al çocuk bal çocuk
Okula gel çocuk
En iyi yol sana
Okumak bil çocuk

Muallim Ayhan Bingöl

Muallim Ayhan Bingöl

Çocuklar Bir Çiçektir Şiiri

Çocuklar bir çiçektir
Yaprakları olmayan
Sevgiyle sulandıkça
Hiç bir zaman solmayan
*
Gönüllerde yaşayan
Vazolara konmayan
Saygıyla büyüdükçe
Gözleri ışıldayan
*
Ali, Ayşe, Emine
Kemal ya da Süleyman
0nları eğittikçe
Gurur duyuyor insan
*
Hoş geldiniz çocuklar
Hoş geldiniz yuvaya
Bakın sizi bekliyor
Tebeşir, tahta, sıra
*
Açınız çantaları
Çıkarın defterleri
Hem okuyun, hem yazın
Yok edin cehaleti

........*.......
30.mart.2019/cumartesi
Ali Koç Elegeçmez

Ali Koç Elegeçmez

Çocuk Şiiri

Çiçek olur açılır,
Koku olur saçılır,
Ondan vaz mı geçilir?
Çocuk evin şenliği,
Yurdun egemenliği...

Kuş olur dalımızda,
Tat olur balımızda,
Ak akçe elimizde,
Çocuk evin şenliği,
Yurdun egemenliği...

Çocuk baş tacımızdır,
Şifa ilacımızdır,
Tükenmez gücümüzdür
Çocuk evin şenliği,
Yurdun egemenliği...

En yüce dağımız o,
En güzel çağımız o,
Varımız, yoğumuz o,
Çocuk evin şenliği,
Yurdun egemenliği...

Tarık ORHAN

Tarık ORHAN

Çocuk Marşı Şiiri

Kapı önünde Ayşe,
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.

İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur'a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.

Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.

Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; Kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.

Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; Para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. Ayşe'yi o anda görmeliydiniz!

Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.

Ayşe'm gibi, dünyada,
Ayşe'ler dolu.
Hepsi "evcik" oynar
Öteden beri.

Ayşe'ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev'leri
Sahici olur.

Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.

Ayşe'lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.

Behçet NECATİGİL

Behçet NECATİGİL