Nostaljik Arap Baharı Şiiri

Nostaljik Arap Baharı Şiiri | ORHAN AFACAN

Karışık ihanet, zülüm, ölüm, kan
Apaçık resmidir Azap Baharı
Hayattır petrolle birlikte akan
Nostaljik ismidir Arap Baharı

Bağrına girdikçe çomak dışarıdan
Ya hastanedir son durak, ya kabristan.
''Hürriyet bekleme'' gelmez barıştan
Nostaljik ismidir Arap Baharı.

Safta Müslümanız hayatta değil.
Birlik ihlâstadır inatta değil.
Lafta üretkeniz icatta değil.
Nostaljik ismidir Arap Baharı

Abidin, Mübarek, Kaddafi piyon.
Beklemezlerdi hiç böyle kötü son.
Dışı yerli, içli yabancı vizyon
Nostaljik ismidir Arap Baharı

''Daima ediyor'' tarih tekerrür.
Gün gelir yüzüne Neslin tükürür.
Aldırma, birazda sen saltanat sür
Nostaljik ismidir Arap Baharı

ORHAN AFACAN

ORHAN AFACAN

Nostaljik Arap Baharı ORHAN AFACAN sevgi barış dostluk şiirleri eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi

Sevgi Şiiri

Ana kucağında ışılayan göz
Göze bakıp yürek vermektir sevgi
Bebekçe dillerden çıkınca bir söz
Söz dinleyip göğüs germektir sevgi

Bulut bulut olup gökten damlamak
Bazı bazı güvercinler yemlemek
Bir muhabbet kuşu sesi dinlemek
Ve hatta doğayı sarmaktır sevgi

Kiminde suçludur kiminde kadı
Kiminde şen şakrak kiminde cadı
Yaramaz olan O haylaz evladı
Gün geldiğinde hoş görmektir sevgi

Elinde bastonu kısık gözleri
Anlatır geçmişi her bir sözleri
Hayata yansıyan böyle yüzleri
Buket buket canım dermektir sevgi

Yunus'lar misali aşkı duymanın
Mecnun olup çölü hiçe saymanın
Bir an bile ey! dost gönül koymanın
Adını ortaya sermektir sevgi

Bu Dünyada zaten gülenler belli
Lakin kıtalarda ölenler belli
Minik bedeniyle solanlar belli
Bununda farkına varmaktır sevgi

Her dem sevgi olsun yaşam gereği
Güzel niyetlerse destek direği
Bir hoş tutmak için küskün yüreği
Hoşgörüyü kalbe örmektir sevgi

Şöyle dur Hürdemi sevgi öndedir
İnsanoğlu insan zaten candadır
Maneviyat özde yani sendedir
İlla yücelere ermektir sevgi

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir

Ailemiz Şiiri

Bilirsiniz,
Hepimiz
Evde yanlız değiliz.
Büyük anne,büyük baba.

Daha kim var acaba?
Ha ha,buldum,buldum.
Baba,oğul,anne,kız
Ağabeyimiz ablamız.

Amca,teyze,hallamız
Bir soydan,bir kandanız
İşte böyle hepimiz,
Toptan bir aileyiz.

Küme yıldızlar gibi,
Bir arada yaşarız,
İyiliği kucaklar,
Kötülükten kaçarız.

Damla ÇETİNTAŞ

Sana Yazdım Şiiri

pencerenize karartın vururdu, ben sokakta dururdum, o cumbalı evinizin balkonundan bakardın, uykusuz geçerdi gecelerim, gurur yapar sana diyemezdim. ben ekmek aş yiyemezdim ey yar yiyemezdim...


Ey yar,

Hani o park vardı,

Alt köşesinde tatlısu çeşmesi,

Karşıda bir kasap,


Dükkanı harap mı harap...

Her akşam üstü görürdüm seni,

Yüzüne bakamazdım, göz altından,

Hissederdim gölgeni.

Yürürdün sağa sola bakmadan,

Bense seni takip ederdim çaktırmadan.

Kafan yerdeydi hep,

Ne düşünürdün acep...

Ey yar,

Yolunu beklerdim, seni beklerdim,

Geleceğin yollara bakardım,

Yüzüne bakamazdım, bakmazdım,

Hani o ilk gözgöze gelmemizde,

Ayaklarım yerden kesildi de,

Düşeyazdım...

..

Ey yar,

O vişne çürüğü bluzun vardı ya,

Giyerdin ya,

Ne yakışırdı sana,

Siyah saçların dökülürdü omuzlarına kat kat,

Hafif gülümserdin,

Tavırların rahat,

Düşünürdüm ey yar,

Seninle ne güzel olurdu hayat,

Gözlerine bakmaktan bıkmazdım.

Elin elimde,

Gözün gözümde olsa,

İnan acıkmazdım...

O cumbalı evinizin balkonundan bakardın,

Sen hep goncaydın ey yar, sen hep bahardın,

Ben,

Temmuz sıcağında yaz'dım...

..

Ey yar,

Çantayın en kuytusunda,

Çizgisiz bir defter,

İşte o defter, bu defter,

İçine şiirler yazmış arkadaşların,

Bana vermiştin,

Sen de yaz demiştin,

Sayfalarında çiçekler böcekler,

Sanırsın,

Hemen uçuverecekler.

Yar,

Ben de yazdım özene bezene,

Bu satırları kimse yazmadı,

Ne şu ne bu, ben Suat Zobu,

Bunu ben yazdım,

Sana yazdım...


Suat Zobu

.

Suat Zobu

Yar Şiiri

Ben sana hiç ihanet etmedim Yar
Yaz bahar ayında korda bıraktın
Kaçmadım minderden vazgeçtim serden
El alem toyda iken zorda bıraktın

Sahipsiz bir koştum dalına kondum
Bir lokma ekmekle bir çulun umdum
Yalvardım yakardım artık yoruldum
Gülşen bahçesinde çölde bıraktın

Garip kuşlar sığınacak dal arar
Yiğit insan barınacak dağ arar
Köroğlu'lar baş verecek yar arar
Uçurumda elsiz kolsuz bıraktın

Sığınsaydım canlı cansız varlığa
Ar edipte koyar mıydı kapıya
Verir miydi zaptiye ye çavuşa
Kılıçsız kalkansız dinksiz bıraktın

Elim din,kolum dun sırdaş mahremim
Şahsında azıcık yokmuş kıymetim
Takdire rızadır artık ülfetim
Kerbela gününde susuz bıraktın

Kalpsiz, gaspçı gibi hesaplar yaptın
Akbaş'ı ağlattın zorda bıraktın
Rab kulun elinden tutmaz mı sandın
Gönlümün tahtını viran bıraktın

Yaşar Akbaş

YAŞAR AKBAŞ