Öğretmenim Şiiri

Öğretmenim Şiiri | Ayşe TUNCAY

Senin emeklerinle
Açıldı bu çiçekler.
Senin sevgilerinle
Doludur bütün kalpler.

Bizler bilgiye açız,
Bilgiye doyur bizi.
Yardımına muhtacız,
Kollarında sar bizi.

Eğer sen olmasaydın,
Çeşme susuz kalırdı.
Sen sulamasaydın,
Toprak çorak kalırdı.

Bu dere yol vermezdi,
Bu dağlar geçilmezdi.
Sen olmasaydın köyde,
Kitaplar sevilmezdi.

Ayşe TUNCAY

Ayşe TUNCAY

Öğretmenim Ayşe TUNCAY 24 kasım şiirleri öğretmenler günü şiirleri öğrenci şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler okul şiirleri

Sen Öğretmenim Şiiri

Tanımaz bilmezdim harfleri heceyi,
Toplama, çıkarma, çarpma, bölmeyi,
Kitaplar okuyup yazıp çizmeyi,
Bizlere öğrettin sen öğretmenim.

Hoşgörü, paylaşma, saygı, sevgiyi,
Yurduma hizmeti görev bilmeyi,
Vatanım uğruna canım vermeyi,
Bizlere öğreten sen öğretmenim.

Sunduğun bilgiler kalıcı bizde,
Yürürüz birlikte çizdiğin izde,
Merhamet duygusu acımak sizde,
İyilik örneği sen öğretmenim.

İnsanı, doğayı sevdirenimsin,
Ellerim üşüse eldivenimsin,
Bilgiye uzanan merdivenimsim,
Hayatın rehberi sen öğretmenim.

Senin sayende gücüm başarım,
Doğruldum, yürürüm, şimdi koşarım,
Engeller tanımam bir bir aşarım,
Beni ben eden sen öğretmenim.

Uzakta değil yanında olsam,
Binlerce demetli gülleri versem,
Uzanıp elinden bir öpüversem,
Saygıdeğer insan sen öğretmenim.

Yazan: Ünal GÜNEŞDOĞDU
Uzman Sınıf Öğretmeni

Ünal GÜNEŞDOĞDU

Köy Öğretmeni Şiiri

Tezek kokar ellerim
Köy öğretmeniyim ben...
Coşkun akar sellerim
Köy öğretmeniyim ben...

Ağılda süt sağarım
Karanlığa doğarım
Rahmet olup yağarım
Köy öğretmeniyim ben...

Göklere değer başım
Kuru ekmektir aşım
Bulutlar arkadaşım
Köy öğretmeniyim ben...

Çağlayanım, coşkun sel
Kemençede, sazda tel
Tanımam hiçbir engel
Köy öğretmeniyim ben...

Veren elim namlıdır
Evim toprak damlıdır
Yürekçiğim gamlıdır
Köy öğretmeniyim ben...

Kürsülerde hocayım
Zihne bilgi saçayım
Köyde tüten bacayım
Köy öğretmeniyim ben...

Alından akan terim
İrfan safında erim
Tandır ekmeği yerim
Köy öğretmeniyim ben...

Köylünün sağ koluyum
Hakikatin yoluyum
Bilsen ne çok doluyum
Köy öğretmeniyim ben...

Çocuklardır sermayem
Aydınlık yoldur gayem
İşte budur hikâyem
Köy öğretmeniyim ben...

M. Nihat MALKOÇ

M.Nihat MALKOÇ

Ögretmenim Benim Şiiri

Ögretmenim seni ilk gördüğümde
Bana dünyaları verdin okumayı
Yazmayı senden ögrendim ögretmenim

Gökyüzünde solmuş bir çiçektim
Beni suladın büyüttün hayat açtım
Beni siz var ettiniz ögretmenim
Şimdi bizi ayırıcaklarmı? ögretmenim

(SİZİ ÖZLİYECEĞİZ)

Oğulcan Yalçınkaya

Öğretmen Şiiri

Ufacıkken anasının döşüne!
Yaslanan yüzleri okşar öğretmen
Daha ilk günlerde düşer peşine
Islanan yüzleri okşar öğretmen

Emanet edince ana babası
Yarına taşımak bütün çabası
Manevi gayretler bunun cabası
Puslanan yüzleri okşar öğretmen

İlim irfan ile rota çizerek
Aydınlığın mecrasında gezerek
Ata’mızın ışığını sezerek
Beslenen yüzleri okşar öğretmen

Hele gelince bir ortaçağlara!
Sığmaz olur yürek koca dağlara
Su serptikçe bir de kuru bağlara
Uslanan yüzleri okşar öğretmen

Uzun yolun sonu bir akademi
Eğitim deryadır onlar da gemi
Sen yazdığınla kal dur be Hürdemi!
Hislenen yüzleri okşar öğretmen

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir