ZAMAN İLERLEDİKÇE ÇOCUKLARIN BABALARI HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİ 5 YAŞINDA: Babam herşeyi bilir. 10 YAŞINDA: Babam çok şey bilir. 15 YAŞINDA: Bende babam kadar biliyorum. 20 YAŞINDA: Aslında babamın sandığım kadar bilgisi yok. 30 YAŞINDA: Bir kere de babamın fikrini sorsam fena olmaz. 40 YAŞINDA: Ned... devamını oku
Bir SENE'nin kıymetini anlayabilmek için sınıfta kalan bir öğrenciye sorun. Bir AY'ın kıymetini anlayabilmek için premature bebeği dünyaya getiren anneye sorun. Bir HAFTA'nın kıymetini anlayabilmek için haftalık bir derginin editörüne sorun. Bir DAKİKA'nın kıymetini anlayabilmek için treni henüz... devamını oku
Akşamın gri ağları ilmek ilmek dokunuyor günün üzerine. Bir yaprak daha düştü düşecek hayat ağacından. Birazdan bir zifiri karanlık işgal edecek yeryüzünü. Ama sen bunu kabul etmeyip ışıkları yakacaksın yine. Neyi kabul ettin ki zaten hayatında? İşte yaprak düştü dalından. Bu kaçıncısı bilmiyorsun. Sayamıyorsun geçen yılları. Zamanın elinde bir oyuncaksın sadece... devamını oku
Profesör sınıfa girip karşısında duran Dünya'nın en seçilmiş öğrencilerine kısa bir süre baktıktan sonra, "Bugün Zaman Yönetimi konusunda deneyle karışık bir sınav yapacağız" dedi. Kürsüye yürüdü, kürsünün altından kocaman bir kavanoz çıkarttı. Arkadan, kürsünün altından bir düzine yumruk büyüklüğünde... devamını oku
Zamanın birinde yaşadıkları memleketi terk eden birkaç tane genç varmış,ülkelerindeki yönetimi benimsemeyerek çareyi orayı terk etmekte bulan gençler bir mağaraya sığınmışlar.Bunca yorgunluğun veya zorlu yolculuğun vermiş olduğu cefadan olsa gerek derin bir uykuya dalmışlar.Aradan yıllar,asırlar geçmiş olmasına rağmen tekrar hayata gözlerini açarak yeniden hayata merhaba demişler:... devamını oku
İlkokulda,karın dizlerimizi aştığı zamanlarda koltuğumuzun birinin altında çadır kumaşından yapılmış çantamız;diğerinde iki kalın odun duruverirdi.O zamanlarda idareli olmanın öbür adı,her gün bir kuru,bir yaş odun.yakmaktı,bizi sürekli dumana boğan eski sobamızda.Nasıl da üşüşürdük başına o ateş kütlesinin başına.Kavgalarımızın ardı kesilmezdi,soba yanındaki sırayı kapmak i&cce... devamını oku
ZOR ZAMANLARIN İNSANI "Zoru başarmış tüm öğretmenlerimize" Küçücük bir bebekti henüz, korumasız ve aciz.Sadece ağlayabiliyordu.Zaten hayatının tek başarısı ağlamaktı henüz.Ne yapsaydı ya? "Kırk günlük bebekti daha" tabutun arkasından koşup babamı nereye götürüyorsunuz? diye çağlık atıp ortalığı birbirin... devamını oku
Benim çocukluğumda annelerimiz çalışmazdı. Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım. Hatta babanım bile anahtarı yoktu. Annem evimizin bir parçası gibiydi,hep evdeydi. Heryere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki. En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani.Cafelerde, alış... devamını oku
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış: Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil. Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar. Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş. Çünkü, mümkün olan en son ana kadar ... devamını oku