Ademden Âdem,
Oldun madem,
Bir taş, bir çiçek
Ya da bir böcek,
Havada bir sinek,
Arzda bir binek,
Bahrde bir semek,
Olmadın madem,
Gel o zaman her dem!
Solmadan Âdem,
Kıyama erek.
Abd rükûda gerek,
Sücudla erek.
Gıptada melek,
Bize aşk gerek.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güneş doğar,
Güneş batar.
Gayelerin, hedeflerin,
Âh o tûl-i emelin!
Gaflet verir, sarhoş eder,
Dünya aşkı rezil eder.
Günler geçer,
Ömür biter.
Nevm büyür,
Ve mevt görünür.
Ruh yürür,
Ceset gömülür.
Dizeler kısa görülür,
Şiir hikmetle örülür.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Tarihler 18 Mart 1915’i gösteriyordu,
Ve saat 10.30 idi,
Gelen Haçlı ittifakı,
İslâm düşmanlarının donanması,
Düşman gurur mu gururlu.
Tarih 18 Mart,
Ve 18 büyük savaş gemisi,
Beraberlerinde sayısız destek gemisi,
On sekiz zırhlı ve diğerleri,
Savaş düzenine girdi,
Zafer o gafiller için garanti idi (!)
Mehmetçik ne yapabilirdi?
Bunlar dünyanın
En güçlü savaş gemileriydi.
Nereden bilsin küffar?
Mehmetçiğin yüreğindeki
Sarsılmaz azmi,
İman ve İslâm’ın verdiği
Emsalsiz cesareti.
Ürker mi Mehmetçiğim,
Ürker mi bu demir yığınından şimdi?
Şehadet onların özlemi idi.
Göğsünü siper etti,
Ve asla tereddüt etmedi,
Ölüm Allah’ın takdiri,
Ecel ki ne zaman değişti?
Mehmetçiğin itikadı bu idi,
Ve tertemiz idi, tevhid idi,
Şehadet ki şerbet,
Kana kana içmeli,
O Hakk ne vaad etti de vermedi?
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey bu vatan evladı!
Dur, bir tanı ecdadı!
Özgürlüğünün adı,
Şehit kokan toprağı.
Bayrağına kastetmiş,
Gözü dönmüş caniler.
Nerelerden geldiler?
Hem neden geldiler?
Hedef Çanakkale’ydi,
Leş kokar kibirleri,
Haçlının zelilleri,
Döktüler zehirleri.
Donanma son sistem,
Boğazda kuduzlar,
Toplar hiç susmuyor,
Kinler kusuluyor.
Zırhlılardan gelen toplar,
Uçaklardan bombalar,
Bunlarda mertlik ne arar,
İnsanlıktan yoksunlar.
İmansızlar, vicdansızlar
Her taraftan saldırdılar,
İman sızlar, vicdan sızlar,
Gövdeler artık başsızlar.
Atan namus dedi,
Vatan canım dedi,
Canını verdi,
Namusu çiğnetmedi.
Yağmur gibi mermiler,
Ecdadın göğsü siper,
Aylarca direndiler,
Haçlı’yı titrettiler.
Atan kalbim dedi,
Vatan benim dedi,
Benliğini verdi,
Bayrağı indirtmedi.
Lağımlardan geldiler,
Bombalayıp gittiler,
Koptu parmak, el, ayak,
Uçtu başlar, göz, kulak
Atan can dedi,
Vatan kan dedi,
Kanını verdi,
Ezanı dindirtmedi.
İmkân bizde dediler,
Galip geliriz dediler,
İmana yenildiler,
Defolup gittiler.
Ey evlat! İşte budur ecdad,
Bil, bildir, diril
Ve dirilt!
Şehit kokan toprağı.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN