Alemlere Rahmet
Ey Tevrat’ta Ahyed!
İncil’de Ahmed!
Kur’an’da Muhammed!
Sensin âlemlere rahmet!
Âlemler eder sana muhabbet.
Seni okumak,
Seni tanımak,
Seni anlamak,
Gül misali sana susamak,
Budur işte asıl yaşamak!
Yâ Resûlullah!
Bir işaretinle şakk etti Kamer,
Avucunda zikreyledi aşkla hacer,
Risaletine şehadet etti nice şecer,
Zerreden şemse her şey davanı tasdik eder.
Seni okumak,
Seni tanımak,
Seni anlamak,
Gül misali sana susamak,
Budur işte asıl yaşamak!
Ey Vedûd’un habibi!
Ey kalplerin tabibi!
Hidayetin güneşi!
Enbiyanın hatemi!
Tevâzunun madeni!
Seni okumak,
Seni tanımak,
Seni anlamak,
Gül misali sana susamak,
Budur işte asıl yaşamak!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Hiç Rabbe Küsülür Mü?
Ey insan!
Nedir seni uzak tutan,
Sana her an tuzak kuran,
Secdeden alıkoyan?
…
Nefsini görme üstün!
Yoksa Rabbine mi küstün?
…
Peki neden küstün?
Bir hiçken, yok iken
Seni var ettiği için mi?
Taş yapmayıp,
Bitki yapmayıp,
Hayvan yapmayıp,
İnsan olarak yarattığı için mi?
Sana gözler, kulaklar
Dil ve dudaklar
Eller, ayaklar
Akıl ve kalp verdiği için mi?
Sana iştihalı bir mide verip,
Yeryüzünü de sofra gibi serdiği için mi?
Gözüne renkler âlemini,
Kulağına sesler âlemini,
Diline tatlar âlemini,
Bir sofra gibi serdiği için mi?
Hastalandığında şifa bulasın diye,
Yeryüzünü bir eczane suretinde yarattığı için mi?
Sevgiyi halk edip,
Sana da sevme kabiliyeti verdiği için mi?
Kâinatı bu derece sanatlı yaratıp,
Hizmetine sunduğu için mi?
Kâinatı bir saray gibi halk edip;
Güneş’i lamba,
Ay’ı kandil,
Yıldızları mumların yaptığı için mi?
Bu saraya çiçekleri halılar gibi serdiği için mi?
Peygamber gönderip, eğriyi doğruyu öğrettiği için mi?
Sana ebedi bir hayat lütfedeceği için mi?
Saymakla bitiremeyeceğimiz daha nice ihsan…
Secdeyi gerektirmiyor mu ey insan?
“Haklısın, secde edeceğim
Bu nimetler karşısında nankör olmamak için.”
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Gelir Bir Gün Ölüm Meleğim
Gelir bir gün ölüm meleğim,
Tutulur dilim;
Kesilir sesim,
Yazamaz olur artık kalemim,
Verilir benim son nefesim,
Terk eder seni rûhum, ey cesedim!
Kabre konur cansız bedenim,
Toprağa boyanır beyaz kefenim;
Toprağı üzerime ilk atan
En yakınım olur benim,
Hepsi teker teker giderler;
Kabirde kalan benim.
Gelir hemen sorgu meleğim,
Dünyadaki amellerim orda olur hecelerim,
O kabir ki artık ya çukur-u cehennemim,
Ya da bahçe-i cennetim.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Sevgini Ver Sevgili!
Ateşten korkmam,
Korkum Sen’den,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Cenneti istemem,
Huriyi neyleyem? (Dipnot)
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Ne baldan ırmaklar,
Ne sütten ırmaklar,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Seyyah aşkınla deli,
Neylesin yemişleri?
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Pınarlardan bana ne?
Ağaçlardan bana ne?
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Ne köşk isterim,
Ne de kasır,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Ne hayaldir ne emel,
Makamlar ve mevkiler.
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Meyve dolu bahçeler,
Altınlar ve inciler,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Talipler aldılar,
Tahtlar ve koltuklar,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Kadehlerde içkiler,
Muttakiler içerler,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
İstemem gümüş,
İstemem ipek,
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Sevgili! Sevgili!
Sevgini ver Sevgili!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
(Dipnot) Biz burada haşa Allah Azze ve Celle’nin nimetlerini küçümsemiyor ve hiçe saymıyoruz. Belki O Zât-ı Vedûd’un bir damlacık muhabbetini umum nimetlerin fevkinde gördüğümüz için sevgisine talip olmuşuz.
Yûnus KOKAN
