Allah'tandır Şiiri

Tutsak Ettik Kendimizi

Bir sis,

Bir duman.

Güneş başını çıkarıyor dağlardan.

Işığa pusu kurmuş beyinler.

Maviler bulanık,

Maviler dertli.



Okyanusları bir çekebilsem diyorum kıyıya.

Yıkasam diyorum kirlenmişliğini karaların,

Ama olmuyor‘ki..

Durgun maviliklerde beyaza dönmüş ölüm.

Martılar sörf yapmıyor rüzgarların kanatlarında

Denizin yükselmiş ateşi

Deniz hasta.

Yok ‘ki yüreğinde bir çiğ tanesi serinliği.



Açıklarda bir gemi sintinesini boşaltmış

Dikmiş gözlerini mat ve kirli

Bir yağ tabakasının üstündeki

Karpuz kabuklarına, teneke kutulara.

Bir adam bakmakta denize

Dalgın ve düşünceli.

Allah kahretsin der gibi iki eli.

Konuşuyor kendi kendine sallayıp başını.

Adam hasta,

Yok aşklarına filiz veren sürgünler.



Rüzgarlar pişman dağ başlarından geldiğine

Şimdi şehir kirliliğinde solukları

Bir başka kokar.

Rüzgarlar hasta,

Bitmiş tükenmiş kıyılarda.



Dalgakıranların başına konmuş martılar

Can çekişmekte çoğu.

Kıvrılıyor bedenlerine düşmüş

İncecik boyunları.

Kuşlar hasta

Sanki ölüm uykularında.



Bir ressamın fırçasından çıkmış yorgun

İşlenmemiş sevaplara kurban doğa.

Şimdi her şey kendine sığıntı,

Şimdi her şey kendi kapanında tutsak.

Ve biz bunu ‘da başardık diyorum,

Boğduk denizi kendi sularında.





Ahmet Canbaba

Ahmet CANBABA

Anneme

Şarkı olmuşsun dilde yaşarsın çok gönülde
Bağışla suçlarımı bana ne olur gül de
Hiç yok ki düşlerimde son gününden bir anım
Yalnızca bizim için yaşamana hayranım

Karınlık iç dünyamda bitiyorsun gel
Çok özledim burnumda tütüyorsun gel
Ah!... Anneciğim.

Yokluğun sevda olmuş büyüyerek içimde
Sana olan sevgimi arayayım ben kimde
Beyhude yakınmalar nafile bu çırpınış
Geriye senden bana yalnız bir resmin kalmış

Karınlık iç dünyamda bitiyorsun gel
Çok özledim burnumda tütüyorsun gel
Ah!... Anneciğim.

Kızman severmiş gibi darılmansa bir sitem
Girer misin rüyama arzu etsem istesem
Kulaklarım çınlıyor beni mi anıyorsun
Bir cennette belki de bizle uyanıyorsun

Ahmet CANBABA

Para

Olmayanı olmuş gibi gösterir
Hayaller kurdurur falınan para
Ya bir eşe ya da candan bir dosta
En güzel hediye gülünen para

Borçluysan yaşama çekilir fişin
Dostun feryat eder, bağırır eşin
Bir yerden gelirin veya bir işin
Yok ise ödenmez alınan para

Zenginsen fakirim diyorsun niye
Paran var saklarsın borç ister diye
Toplumda cimriyi alırlar tiye
Ortaya çıkınca bilinen para

Felaket olmuşsa bir çare ara
Devlet yardım edip sararsa yara
Rahatlatır halkı sokmuşsa zora
Faiz ile borcu silinen para

Var ise bir arsan mütahit baksa
Yada bir mirastan paralar aksa
Milli piyangodan totodan çıksa
Ne kadar tatlıdır balınan para

Esnaf kan ağlıyor hafifçe dokun
Kızgın vatandaşa hiç değme sakın
Nasılda zoruna gidiyor bakın
Vergi diye halka salınan para

Her şey para ile olmaz ne dersen
Sağlığın düzelmez bedel ödersen
Canbaba yemeden göçüp gidersen
Geçmez akçe olur pulunan para

Ahmet Canbaba

Ahmet CANBABA