Aman Ha!
Kulak ver sözüme, mazluma dikkat
“Kurban olum” deme kırılır, aman!
Gönül kırmak yasak, cezası kat kat
Sabır et köpüren durulur, aman!
Mazlumda gönül gül, yeşerir, solmaz
Mazlumun duası havada kalmaz
Mazlumu ezenin ahiri olmaz
Gün olur düz yolda yorulur, aman!
Ayırtmak da lazım samanı saptan
Suçlamak doğru mu herkesi hepten
Yoksa kurtuluş yok, cezadan, ipten
Önyargıyla nere varılır? Aman!
Haklı olduğunuz yer yok mu? Vardır.
Bu durum da zaten adama ardır
Mümin ki dostuna sadıktır, yardır
Günahı sevabı sorulur, aman! .
Hisse almalısın dediklerimden
Yoksa bağış olmaz Yüce Kerim'den
Yaraladın beni birkaç yerimden
Nasıl bu vaatte durulur, aman! .
Ben biri söylerim, sen bini anla
Hedefe varılmaz ithamla, zanla
Kanı yıkarlarsa mutlaka kanla
Muhakkak gönüller darılır, aman! .
Kaçış yok hesaptan, kulluktan öte
Gönül mümin yaşar bolluktan öte
Bir yol açılır ki yolluktan öte
Mizan terazisi kurulur, aman! .
Bir deliden bin ders almazsa insan
Gün olur ki olur yer ile yeksan
Ben bana söylerim, anla be Hasan
İnsan ta beyninden vurulur, aman! !
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Beddua
İçimde çağlayan Göksu’ya inat
Seni Karasular yıkasın gönül.
Göklerde uçmaya taksan da kanat
Sıçan deliğinden bakasın gönül.
Gündüzün gözünde yaş oluk oluk
Ki aylar serseri, mevsimler soluk
Gecenin kıvırcık saçları yokluk
Yokluğun mumunu yakasın gönül.
Kardeşin yok, anan hani, bacın yok!
Benden başka hiç kimsede öcün yok!
Karanlıkta ışımaya gücün yok
İs olup bacadan çıkasın gönül.
Sakarya’da kurutmuşsun saksını,
Menderes’te görmüyorsan aksini!.
Yıllara sor artın ile eksini
Harşit’ten divane akasın gönül.
Fırat Dicle yaptığını bilmiyor
Han Aras gidiyor, geri gelmiyor
Karanlık cehalet vursan ölmüyor
Ben benden, sen senden bıkasın gönül.
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ
Deli Yar -ll-
“İnsan açken daha zavallıdır.
Bu yüzden daha içten yalvarır.
Namazı yemekten önce kılmalı…”
Tapista
Nasıl tarif etsem, nasıl anlatsam
Dillerde 'deli yar' denen kişiyi
Deyin dostlar nasıl kafamdan atsam
Her nefsi, her şerri yenen kişiyi.
“Her yemekten önce kılıp namazı,
Mutlak çoğa tahvil etmeli azı.”
Her daim dilinde şükür, niyazı
Gönül havuzunda dinen kişiyi
Sanırım seherden az daha erken
Mavi boncuk oldun dosta giderken
Ha bugün, ha yarın ötesi derken
Yüzünü canana dönen kişiyi
Zuhur ile zahir güler, son yanar
Dağda, derelerde duman don yanar
Kalemde “Deli Yar” özde kan yanar
Dersem üzer miyim gönen kişiyi
Hakikatten yana, halveti hakla
Ayağa taş değse gönlünü yokla
Yarabbi rahmet et kıyında sakla
Kötülük görünce sinen kişiyi
Kırklar ile yedi, yetmiş, onda mı?
Hak ayakta, gerçek mahzun zanda mı?
Gök kapalı aradığım tanda mı?
Yoksa candan cana inen kişiyi
Gönen: Nemli toprak
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ
Peşin Olmasın
Bir beni sev gülüm, bir beni kokla
Ekmeğin olmasın, aşın olmasın
Beni bağrına al yürekte sakla
Baharın olmasın kışın olmasın
Bir bana selam ver, bir beni dinle
Ben hasta olayım yerime inle
Razıyım elbette sana yeminle
Veresiye olsun, peşin olmasın.
Ben nisan yağmuru, eylül vurgunu
Emanet hamalı, fikir yorgunu
Selin mecalsizi, yelin durgunu
Sözün senet olsun, yaşın olmasın
Uzaktan el etmek yakışmaz sana
Tut şu elimi de güven ver bana
Muhabbet can suyu iç kana kana
Bana yükten başka işin olmasın.
Başını kaldır bak felekler söndü
Yıldızlar karardı ay bana döndü
Gönlüme gözümden üç damla indi
Eğilen kaş olsun başın olmasın
Zülfikar yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ
