ağaçlar dökerken yapraklarını dallarından
ben hâlâ seni bekliyordum
yorulmadan
bıkmadan
usanmadan
kalemim bitmeye yüz tutarken
ben hâlâ sana yazıyordum.
gelmeme ihtimalini bir an bile düşünmeden.
Çağla
Çağla (1)
Bazen, hatta çoğu zaman,
anlatamıyorum.
Sensizliği,
yalnızlığı,
hiç var olmayışını,
anlayamıyorum.
Çağla
Çağla (1) Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
ağaçlar dökerken yapraklarını dallarından
ben hâlâ seni bekliyordum
yorulmadan
bıkmadan
usanmadan
kalemim bitmeye yüz tutarken
ben hâlâ sana yazıyordum.
gelmeme ihtimalini bir an bile düşünmeden.
Çağla
Çağla (1)
Ellerin ellerime değsin uzaklardan.
Nefesin saçlarımı uçuştursun rüzgarla karışıp.
Ruhun ruhumla bütünleşsin sarılıp uyumadığımız gecelerde.
Bu rüya hiç, hiç bitmesin yokluğunda.
Çağla
Çağla (1)
ben seni sabahın 3 ünde sevdim.
kimsenin olmadığı saatlerde bir köşelerde sessizce ağladım durdum.
senin gelmediğin her dakika seni kâğıtlara anlattım.
ama sen beni hiç sevemedin.
bir kere bile düşünmedin.
hep kızdın, hiç sevmenin suç olmadığını söylemedin sana söylemedikleri gibi.
şimdi çıkıp gelsen gelme demem.
ben senin gibi yapamam
eğer bir gün çevrende kimsenin kalmadığını düşünürsen çık gel hiç düşünme gel.
çünkü ben senden başkasına nasıl kapı açılır bilmiyorum.
Çağla
Çağla (1)