Anne Yüreği
ANNE YÜREĞİ
Dokuz ay karında
Kim gezdirdi
Ak sütünü esirgemeden
Helaliyle kim verdi
Ben uyurdum derin derin
O sıcaklığımı hissederdi
Anne yüreği taş değil
Annem bana muhtaç değil
Dün gece yine
Gördüm rüyamda
Titredim uyandım
Terledim bir anda
Gözlerim dolu dolu oldu
Şişti ağlamaktan
Anne yüreği taş değil
Annem bana muhtaç değil
Ben yalnızlığımı düşündüm
Onu aradım hep yanımda
Hayali geldi gözlerime
Aradım bulamadım yok idi
Göçüp gitmişti fani alemden
Anne yüreği taş değil
Annem bana muhtaç değil
Bir parçam canım kanım
Topraklarla kuçaklaştı
Ben varlığını arar durur iken
Annem benden uzaklaştı
Okuyorum kabrinde
Vardığımda her zaman Fatiha
Akıyor her damla göz yaşlarım
Karışıyor kara toprağa
Anne yüreği taç değil
Annem bana muhtaç değil
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sevgi Coğrafyası
SEVGİ COĞRAFYASI
Ezellerden beridir
Sevgilerle yaşadık
Asırlar geldi geçti
Bu değerlere inandık
Eşsiz güzel topraklarda
Kalıcı izler bıraktık
Anayı bacıyı bildik
Yan gözlerle bakmadık
Dirlikle birlik dedik
Gönül binası yıkmadık
Bir kulu incitmedik
Bir kula dokunmadık
HACIBEKTAŞLAR NESİMİLER
YUNUSLAR PİR SULTANLAR
İlham aldık sesimiz
Yüreğimize doldular
Oldular rehberimiz
Sevgi coğrafyasıdır
Birdir dilimiz rengimiz
Aynı cenahta yer tuttuk
Vatan için çarpıştık
Şehit olduk gazi kaldık
Ülke için savaştık
Yok, ettik kini kibir i
İnsanlığa ulaştık
Derim ki; ey halkım uyan
Artık gaflet uykusundan
Yılmaz’ım bağrımız yanmış
Çektiğimiz acılardan
Ölsek vazgeçmeyeceğiz
Sevgi coğrafyasından
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
Bir Dünya Kurulsun Ki
BİR DÜNYA KURULSUN Kİ
Bir dünya kurulsun ki
Çocukça yaşamak istediğim
Bir dünya kurulsun ki
Emekle arın teri ile dilediğim
Bir dünya kurusun ki
Mutlulukla huzurla beklediğim
Bir dünya kurulsun ki
İnsanı insanca sevdiğim
Savaşların vahşetlerin
Üzerinde olmadığı
Renk cümbüşüne dalmış
Çiçeklerin solmadığı
Bir dünya kulusun ki
Öyle altından zümrütten parlak
Haksızlığın adaletsizliğin
Çirkinliğin yer bulmadığı
Bir dünya kurulsun ki
Sevginin barışın yaşadığı
Bir dünya kurulsun ki
Yaşayanların lezzet tattığı
Bir dünya kurulsun ki
Herkesin geleceğe umutla baktığı
Bir dünya kurulsun ki
Yoksulluğun sefilliğin yere battığı
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
Nazım'ı Anlamak
NAZIM'I ANLAMAK
Devri devranlar kahpece sinsice dönüyor
Sahip çıkacak yok yiğitler usturanın karşısında
Namlunun ucunda kara topraklar a gömülmüşler
Sürgülü demir parmaklıkların zindanların taş duvarların
Yaren yoldaş dertlerine sırdaş yaşadığın günler
Kolay geçmek bilmiyor saatler dakikalar saniyeler
Memleketinin özlemine doyamayacağın belkide
Bir daha göremeyeceğin şu kısa anı kim yaşamak ister
Kim bu yedi bela zulmü üzerinde taşımak
Yaralı bir ceylanın yürek atışlarında
Senin sesizliğini çaresizliğini uğradığın hakarete
Dayanarak yanlış bir hükümün kararını taşımak ister
Yol karmaşık yol dikenli yol bilinmeyen bir sonsuz gidişte
Yol ömrün sancısını kuşların kanadına takılmış
Gök yüzünü süsleyen uçutmalar kadar
Keyifsiz bulutlar misali hüzünlü yağmur kadar
Islak bir ağaç kuytusuna sığınacak kadar
Mesnetsiz her zerresini kıracak parçalayacak kadar
Göğüsüne saplanan bir iğrenç sızıdan farksız
Ama bu yol ki seni değerlerinle yüceltecek kadar
Dünyayı sana hayran sevgiyi sana yakıştıracak kadar
Doyumsuz eşdeğer olacak saf bem beyaz tertemiz
Bırakıp gittiğin gibi olmayacak hayat tatsız ve tuzsuz
AHMED ARİF'İN prangalar eskittiği hasretliğinde
SEBAHATTİN ALİ'NİN kahır işkenceleriyle tükendiğinde
Zerresi yok insafın insanlığın iğrençlik pazarında
Katı bir bataklığa gömülmüş sülükler kan emer
Yapış yapış sarılmış günahsız bedenlerde
Çocukların sana el sallarken dinmeyen yaşlı gözlerinde
Damla damla dökülürken öksüz kaldığını anlar
Bir cevri cevher i kaybettiğini görür topraklar hışkırarak
Matemli bir kara yasa bürünür bu sürgün sevdanda karalar bağlar
Nafiz YILMAZ
Nafiz YILMAZ
