Ben biçare kalmış, vefasız kulum.
Sırat-ı müstakimdi bir zaman yolum.
Nefsimin hesabına ne kadar da düşmüşüm.
Güneşle gezmişim habersiz, üşümüşüm.
Şimdilerde bir hasretle yanmaktayım.
Sen her an benimle iken ben uzaktayım.
Bilmiyorum, bir daha döner miyim yerime,
Ve geleceğim döner mi geçmişime.
Ah bu yol ne kadar da uzun, çileli imiş.
Akıl, kalp ve nefis yol arkadaşım imiş.
Ben en kötü arkadaşıma uymuşum.
Akıl ve kalp olarak epeydir uyumuşum.
Gelmedi mi vakti hala dirilmenin,
Bir bebek kadar temizlenmenin?
Hep günahtan nasip almaktaydım.
Artık tövbe kapısına varmaktayım.
YUNUS KÖKÇAN
KARMA ŞİİRLER