Ey! tarihin payitahtı olan şehir.
Nice sultanlar, krallar, geldi geçti.
Adaletsizliğe oldun sen, panzehir.
Tüm şehirlerden, tarih seni seçti.
Her mahallen, her köşen, tarih dolu.
Sanki uzun, upuzun bir zaman yolu.
Kitaplar, şiirler, öykülerin bitmez.
Sanki yıldızlarla dolu, Samanyolu.
Boğazı çalar, turkuaz dan, safire.
Bu şehir, ikram eder, her misafire.
Ancak zulmedene, mekanı dar eder.
Çok büyük ders verdi, saldıran kâfire.
Şehirlerin şehri, aşkı İstanbul' um.
Hep olmasa da cebimde, param pulum.
Sararsın beni, engin maviliklere.
Her zaman tek sana sevdalı bir kulum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ne din kaldı, ne de ahlak.
Bakma öyle ablak, ablak.
Helak olacağız, helak.
Kaldık ortada, cas cavlak.
İnsanlar, hepten azıttı.
Gör, bir çoğu da sapıttı.
Ahlak, kapıyı kapattı.
Ve kıyamet, geldi çattı.
Bak, günahlarda boğulduk.
Kötülük ile yoğrulduk.
İyilikleri, unuttuk.
Kalperimizi kuruttuk.
Vereceğiz ince hesap.
Olamazsın orda musap.
İster koyun, ister Kasap.
İyilik ölçüsüdür nisap.
M.Y.
Mesut YÜKSEL
Adeta, sadakatin dibisin.
İnatta hiç, rakipsiz gibisin.
Sanat, edebiyat, hep sendedir.
On parmak, on marifet birisin.
Siyahı ve karayı seversin.
Yalanı, dolanı hiç sevmezsin.
İş kolik derler, genelde sana.
İşleri hiç, geri çevirmezsin.
Neden oğlak burcu tanımadın?
Aşkta sadakati yaşamadın?
Espri neşe, hep onda olur.
Karizma gelende onu bulur.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir bahar dalı idim, bekledim yazı.
Bir gül goncasıydım, açtım, aşka bazı.
Mevsiminde yaşadım, kışı, baharı.
Yarimin çekiliyordu, güzel nazı.
Çağladı durdu sular, coştu pınarlar.
Nice aşka şahittir, geçen baharlar.
Bülbüller şakıyor, gönül bağımda.
Aşka hörmet edeni, iyi anarlar.
Gönül bağımın bağbanı, der gülleri.
Yetiştir, o bahçede, mis sümbülleri.
Aşka intizar eden, acılar çeker.
Sevgi ile, fethet sen, tüm gönülleri.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL