Mevsimler, bir devinim içinde.
Sevdamız, hep duruyor içimde.
Hayat geçiyor, bak, bir biçimde.
Sonsuza kadar, hiç sever misin?
Ayrı güzeldir, kışı, baharı.
Çiçekten çiçeğe, konar arı.
Gönül hep, yanında ister yari.
Hep seveceğine, emin misin?
Yürek titrer, aşka düşünce.
Beni aldı, yine bir düşünce.
Buralarda, sensiz üşüyünce.
Aşkınla sarıp, ısıtır mısın?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Aynaya baktım.
Sanki biraz yaşlandım.
Yüzüm eskisi gibi değil...
Sakallarımda aklar var.
Gözlerim de kırışıklıklar...
Hiçbir şey eskisi gibi değil.
Zaman, en azılı hırsız...
Çalıyor, bizden bizi.
Sömürüyor, gençliğimizi...
Zaman, en acımasız katil...
Eriyorum yine,
Faili meçhul akşamlarda...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Okul biter,kursu var.
Kurs biter,Sınavı var.
Sınav olur,barajı var.
Nasıl bir mesleksin Uzmanlık?
Yasası var,yönetmeliği var.
Tasası var, kederi var.
Mesleğin güzel bir hazzı var.
Nasıl bir mesleksin uzmanlık?
Uzman olur,sahayı gezersin.
Kara deftere,yazar çizersin.
Bir daha ki ay,yine gelirsin.
Değişen bir şey yoktur gidersin.
Şantiyede,fabrikada.
Ortamda,hep tetikte.
İş verenle,iş yerinde.
Her yerdedir uzmanlık.
Bilgili ol,akıllı ol.
Mevzuata,hep hakim ol.
Yoksa inan bu iş sana.
Gelir iki beden bol.
Kaza olursa, adliyede.
Dosyan gelir, mahkemede.
Ömrün geçmesin,hapiste.
Hakkını ver işin, bu meslekte.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Öğretirim, yavaş yavaş.
Ancak ben, pek azimliyim.
Cahalete, açtım savaş.
Ben, kara tahta başında.
Henüz, yirmi beş yaşında.
Öğrencilerim, umutlu.
Renk renk, çiçekler karşımda.
Masmavi, önlükleriyle.
Beyaz, yakalıklarıyla
Parlayan, o gözleriyle.
Öğrenmeye açıktılar.
Yazdım tahtaya, bembeyaz.
Demedim, soğuk ve ayaz.
Sobayı yaktım, soğukta.
Öğrettim her, bahar ve yaz.
Öğrenciler fakir, yoksul.
Hepsi bir umut, gelecek.
Ders dinlendi, usul usul.
Hepsi, meslek edinecek.
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Ben aydınlığım, ışığım
Ülkenin, geleceğiyim.
Mesleğime hep aşığım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL