Bir tohumdum,
Ekildim,
Muhabbet toprağına.
Bir fidandım,
Dikildim,
İnsan kokan diyarlara,
İslâm olan diyarlara.
Ağaç oldum,
Meyve sundum,
Muttaki kullara.
Kâğıt oldum,
Kalem oldum,
Bambaşka bir âlem oldum.
Dize dize,
Şiir oldum,
Bir buz idim,
Erir oldum,
Aşkın deryasında.
Satır satır,
Sayfa oldum,
Sadır sadır,
Huzur doldum.
Sayfa sayfa
Kitap oldum,
Aşk kokan,
Hitap oldum.
Doğruyu bulanlara,
Hakikati duyanlara,
Aşk oldum okuyana,
Meşrebime uyanlara.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sahte,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi kalpsiz,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi körsün,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sağır,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Hakkı örten sen misin,
Yoksa ben mi?
Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey menfî milliyet hastalığına kapılmış gâfil insan!
Mîzanı kaybetmemeli lisan,
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Türk’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Kürt’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Arab’ız, Fars’ız, Çerkez’iz, Laz’ız...
Fark etmez payımızda yazan,
Zîra, ortak paydamız İslam.
Bu şuurla yaşamalı Müslüman.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Sesleniyorum sana!
Ey kara toprak!
Cevap ver, şu âşığa!
Sen mi yaptın,
Bunca nakışlı yaprak?
Ses veriyor toprak,
Bu seda gayet berrak:
Ey âşık!
Ne demek bir yaprak yapmak?
Ne kalem var ne defter
Ne ilmim var ne cetvel
Ne iradem ne kudret
Yok bende böyle bir hikmet!
Nasıl çizerim yaprak?
Nasıl dokusun toprak?
Sonsuz ilim hikmetle
Çiziliyor o yaprak.
Kesif bir perdedir;
Ancak O’na bu toprak.
Sen yaz bunu ey Yûnus!
Biz bu işte yokuz!
Bu yük ağırdır bize,
İman gerektir size,
İcad ne haddimize,
Yaz bunu dize dize!
Şirk bitsin, küfür gitsin!
Mahlukat dile gelsin!
Müşrikler dize gelsin!
Hidayet dillensin,
Gafiller uyansın!
Küfür örtüsü kalksın!
Sen Şâir’ül İslâm’sın!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN