Aşk Oldum
Bir tohumdum,
Ekildim,
Muhabbet toprağına.
Bir fidandım,
Dikildim,
İnsan kokan diyarlara,
İslâm olan diyarlara.
Ağaç oldum,
Meyve sundum,
Muttaki kullara.
Kâğıt oldum,
Kalem oldum,
Bambaşka bir âlem oldum.
Dize dize,
Şiir oldum,
Bir buz idim,
Erir oldum,
Aşkın deryasında.
Satır satır,
Sayfa oldum,
Sadır sadır,
Huzur doldum.
Sayfa sayfa
Kitap oldum,
Aşk kokan,
Hitap oldum.
Doğruyu bulanlara,
Hakikati duyanlara,
Aşk oldum okuyana,
Meşrebime uyanlara.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Biz Şiir Yazmadık
Biz şiir yazmadık, yazamadık
Ama Biiznillah şiirler bizi yazar,
Biz şehadeti yazmadık, yazamadık,
Hakk’ın lütfuyla şahitler bizi yazar.
Şol kalbim lütfunla sezer,
Mazlumun dilinde gezer,
Zalimleri tümden ezer,
Bu sözler dünyayı gezer.
Antep’ten Türkiye’ye,
Türkiye’den tüm dünyaya,
Selâm olsun duyanlara,
Bu sözler dünyayı gezer.
Başkent kalpten,
Vücut yurduma,
Bizi yanında bulanlara,
Bu sözler dünyayı gezer.
Abdal Yûnus ne eyler?
Gözyaşı ile söyler,
Kimi dinler, kimi güler,
Bu sözler dünyayı gezer.
Söylenir, söylenemez,
İzin yoktur, diyemez!
Sırlarını veremez,
Bu sözler dünyayı gezer.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Son Nefeste Gelen İman
Azrâil kapıyı çalar,
Kâfir kaçacak delik arar,
Yanar ki ne yanar,
“Eyvah! Muhammed doğruyu söylemiş” der ağlar,
Azabı gördükten sonra imana bir yol arar,
Son nefeste gelen iman neye yarar?
İmtihan bitti artık!
Ruh, cesede tepeden bakar.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Veda Görülüyor
Ey nefsim!
Sonbaharda yapraklarını döken ağaç misillü,
Kâinat ağacının yaprakları dökülüyor,
Her gün bir sevdiğin ölüyor,
İşte bu ölümdür ki gaflet denen uykunu bölüyor,
Yakında sana da vedâ görülüyor,
Hâl böyleyken tüm vaktini bu fâni dünyaya sarfetmek,
Kendini burada ebedî zannetmek,
Ne kadar da bâtıl, güneş gibi görülüyor.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
