Toprakla Mükaleme
Sesleniyorum sana!
Ey kara toprak!
Cevap ver, şu âşığa!
Sen mi yaptın,
Bunca nakışlı yaprak?
Ses veriyor toprak,
Bu seda gayet berrak:
Ey âşık!
Ne demek bir yaprak yapmak?
Ne kalem var ne defter
Ne ilmim var ne cetvel
Ne iradem ne kudret
Yok bende böyle bir hikmet!
Nasıl çizerim yaprak?
Nasıl dokusun toprak?
Sonsuz ilim hikmetle
Çiziliyor o yaprak.
Kesif bir perdedir;
Ancak O’na bu toprak.
Sen yaz bunu ey Yûnus!
Biz bu işte yokuz!
Bu yük ağırdır bize,
İman gerektir size,
İcad ne haddimize,
Yaz bunu dize dize!
Şirk bitsin, küfür gitsin!
Mahlukat dile gelsin!
Müşrikler dize gelsin!
Hidayet dillensin,
Gafiller uyansın!
Küfür örtüsü kalksın!
Sen Şâir’ül İslâm’sın!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sevgili'den Davet Var Mı?
Ey nur yüzlü!
Ey gül yüzlü!
Ey bal sözlü!
Vuslat meleği…
O tebliğe koşmaz mısın?
Selam verip durmaz mısın?
Misafirim olmaz mısın?
Söyle! Söyle!
Ne olur söyle!
Sevgili’den davet var mı?
Avdet ile beşaret var mı?
Yoksa sürgüne devam mı?
Melekü’l-Sevk!
Melekü’l-Îsal!
Ey Melek-i Kudsî Visal!
Kelam eyle Allah aşkına!
Yûnus döndü bak şaşkına!
Söyle Vedûd’un aşkına!
Söyle! Söyle!
Ne olur söyle!
Sevgili’den davet var mı?
Avdet ile beşaret var mı?
Yoksa sürgüne devam mı?
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Şah Damarımdan Daha Yakınsın
Unutmam,
Unutamam,
Varlığımdasın,
Hep yanımdasın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Var edenimsin,
Can verenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
İşitensin, görensin,
Hep benimlesin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen Rabbimsin,
Sahibimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Göz verenimsin,
Söyletenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen yarattın,
Sen donattın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen lütfettin,
Sofralar serdin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Her şey Sen’i andırır,
Aşkın ile yandırır,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Düzenbazlara Reddiye
Günahlara bir methiye,
Sarsılır amel-i fıtriye,
Dön, gel İslâm-ı asliye.
Bak, tükeniyor!
Ömür denen bakiye.
Şiirim olsun,
Yüreklere haşiye.
Hedefimiz değildir,
Asla kafiye.
Kalmadı mı hiç seviye?
Lehte mi aleyhte mi?
Her geçen saniye.
Uyanın kardeşler!
Bu gaflet ne diye?
Rüşvete diyorlar hediye.
Kredi ismi niye?
Faiz unutulsun,
Vicdan yenilsin
Ve haram helal gibi
Yenilsin diye.
Baksana!
Şu sefil davet-i umumiye.
Aşk kelimesi
Olmuş battaniye,
Zina denen pisliğe.
Bu nasıl bir hâlet-i ruhiye?
Sanki asr-ı cahiliye,
Günahlara davetiye,
O hâlde Cehennem de,
Müthiş bir ikramiye!
Hepsine verdik reddiye,
Ederiz düzenbazları,
Her dem diskalifiye.
Yâ Rab!
Ver, talebelerime!
Ulvi bir seciye.
Kahrolsun!
İfrata varan her takiye.
Batıla lağımda,
Verilir taziye.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
