Sen bu aşkın, hakkını ver.
Bu uğurda, akıt çok ter.
Emeksiz, sevgi olmazmış.
Yalnız bana, sevgini ver.
Sevgi demek, emek demek.
Sorma şimdi, bu ne demek?
Nasıl tarif etsem sana.
Aç için, sanki bir yemek.
Aşk, sevginin anlamını.
Yolunu ve yordamını.
Bilmediysen öğren de gel.
Ölç ayağın, yorganını.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu dağlar, karlı dağlar.
Yardan ayrılan ağlar.
Yar yemenisin bağlar.
Bize değmesin gözler.
Bu dağlar yüce olur.
Seven sevdiğin bulur.
Kavuşursak hasretlik.
Hemencecik son bulur.
Yol ver dağlar geçeyim.
Yara çiçek seçeyim.
Onu görünce birden.
Kendimden vazgeçeyim.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Ömrüm fırtınaydı, duruldum.
Yaş aldıkça, hepten yoruldum.
Kalmadı gücüm, hep tükendim.
Gidiyorum; dostlar elveda!
Gençlik bir bahardi, tez geçti.
ihtiyarlık, hep geldi çattı.
Ölüm, sıradan beni seçti.
Gidiyorum; dostlar elveda!
Çalıştım, yoruldum, tükendim.
Zor işleri, ben hep yüklendim.
Kâh kirlendim, kâh temizlendim.
Gidiyorum; dostlar elveda!
İnsan gider, kalır tek izi.
İyilik, insan yapar bizi.
Kimse çözemez, hiç bu gizi.
Gidiyorum; dostlar elveda!
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Bakın, ben bir, bedensel engelliyim.
Sizler beni, böyle tanımladınız.
Doğuştan, kaderime, çengelliyim.
Belki de, bu yüzden, yadırgadınız.
Kimse, engelli olmayı, istemez.
Kaderine, müdahale edemez.
Bize acımayın, empati kurun.
Yoksa vicdanınız, hesap veremez.
Ben isterim, hayata tutunmayı.
Sevilmeyi ve unutulmamayı.
Bana, bu konuda, sen yardımcı ol.
Bırak artık, acıyarak bakmayı.
Her insan, bir engelli olabilir.
Sonradan da, engelli kalabilir.
Ne oldum deme, ne olacağım de.
Düşünce, seni senden, alabilir.
Bedensel ve zihinsel engelliler.
Biz insanların, gerçek sınavıdır.
Onlar yürekte, olan sevgililer.
Bu merhametin, ölümsüz savıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL