Engellemeyin!
Bakın, ben bir, bedensel engelliyim.
Sizler beni, böyle tanımladınız.
Doğuştan, kaderime, çengelliyim.
Belki de, bu yüzden, yadırgadınız.
Kimse, engelli olmayı, istemez.
Kaderine, müdahale edemez.
Bize acımayın, empati kurun.
Yoksa vicdanınız, hesap veremez.
Ben isterim, hayata tutunmayı.
Sevilmeyi ve unutulmamayı.
Bana, bu konuda, sen yardımcı ol.
Bırak artık, acıyarak bakmayı.
Her insan, bir engelli olabilir.
Sonradan da, engelli kalabilir.
Ne oldum deme, ne olacağım de.
Düşünce, seni senden, alabilir.
Bedensel ve zihinsel engelliler.
Biz insanların, gerçek sınavıdır.
Onlar yürekte, olan sevgililer.
Bu merhametin, ölümsüz savıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Rabbin Rızası
Kötülükle ,bir yere varamazsın.
Ah alarak, tek övgü alamazsın.
Kimsenin gönlüne, hiç giremezsin.
İyi İnsan olmak, zordur gardaşım.
Kul sıkışınca, sen yardım etmezsen.
Muhtaç yardım eline, el vermezsen.
Eksik olana, koşarak yetmezsen.
İyi insan, olamazsın gardaşım.
Hastaları, ziyarete gitmezsen .
Acil borç isteyene, borç vermezsen.
Karnı açlara, yemek yedirmezsen.
Kemal'e eremezsin sen gardaşım.
İbadetini, hakkıyla yapmazsan.
Günde her vakit, Allah'ı anmazsan.
Fakirin gönlünü, hiç almazsan.
İyi bir kul olamazsın, gardaşım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dertli Aşık
Uzaktan uzağa bir sevdadır içimde.
Yar ne zaman görsem seni karşımda.
Suskunluk, heyecan, korku hep peşimde.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde.
Ah! bir söylesem anlatsam sana derdimi.
Açsam döksem sana olan sevgimi.
Neden bilmem anlatamam kendimi.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Bende büyüdü gitti bu keder.
Yok mu bu derde çare ey dostlar?
İçime ata ata oldum derbeder.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Sana söyleyebilseydim keşke.
Ne gerek vardı şimdi bu aşka.
El ele göz göze yaşamak başka.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Babam
Babam, ilk sende gördüm, ben mertliği.
Gördüm, adamlığı ve erkekliği.
Sakinliği ve bazen de sertliği.
Oy baba, bırakıp ta gittin bizi.
Gölgen bile yeterdi, üstümüzde.
Sözün çınlardı, kulaklarımızda.
Sen hep içimizdesin, hüznümüzde
Ah baba, bırakıp ta gittin bizi.
Sıcak sohbetini, çok arar oldum.
Gelir misin diye, hep bakar oldum.
Ardından sadakalar, verir oldum.
Ah baba, bırakıp ta gittin bizi.
Baba bir dağ gibi, ata gibiymiş.
Yokluğu gidince, anlaşılırmış.
Ölünce insanlar, yalnızlaşırmış.
Oy baba, bırakıp da gittin bizi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
