Bakın, ben bir, bedensel engelliyim.
Sizler beni, böyle tanımladınız.
Doğuştan, kaderime, çengelliyim.
Belki de, bu yüzden, yadırgadınız.
Kimse, engelli olmayı, istemez.
Kaderine, müdahale edemez.
Bize acımayın, empati kurun.
Yoksa vicdanınız, hesap veremez.
Ben isterim, hayata tutunmayı.
Sevilmeyi ve unutulmamayı.
Bana, bu konuda, sen yardımcı ol.
Bırak artık, acıyarak bakmayı.
Her insan, bir engelli olabilir.
Sonradan da, engelli kalabilir.
Ne oldum deme, ne olacağım de.
Düşünce, seni senden, alabilir.
Bedensel ve zihinsel engelliler.
Biz insanların, gerçek sınavıdır.
Onlar yürekte, olan sevgililer.
Bu merhametin, ölümsüz savıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu yokoluşun, girdabında.
Neden, acımasız insanlar?
Hüzünlerin, gardolabında.
Tıkılı kaldı, yaşananlar.
Görünen, madde mi ki, sence?
Gören göze, ne ki, işkence?
Hayal aleminde, yok oldum.
Yaralar, görünmez bir pençe.
Gerçek, bazen yarı gerçektir.
Çektir felek, hep acı çektir.
Akıl tutulması, yaşarsan.
Yaşam ve ölüm, seçenektir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Aşk şiirim her mısrasında.
Hece hece sen yazar oldu.
Cağlayan gönül pınarında.
Gece gündüz hep akar oldu.
Ah İçimde yaşananlara.
Söz yetmez, saz çalmaz oldu.
Oy yüreğimden taşanlara.
Hiç bir kab yetmez oldu.
Ah gönül teli titrer elbet.
Hep uzaktayım ne bu gurbet.
Kıskananlar eder gıybet
Oy sevişelim ele nisbet.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sahilde, tahtadan bir bankta, oturuyorum.
Akşam saatinde çıkmış, güzel bir dolunay.
Ben düşünceli, bu hayatı sorguluyorum.
Harhalde, bu gece keyifler, bende nanay.
Yansıyor denize, büsbütün bir ay ışığı.
Neden bilmem?, Duygusallık içimde bu gece.
Bu romantizmin genelde, fazladır aşığı.
İnanın anlamlanıyor, söylenen her hece.
Deniz, gece petrol siyahı, renge dönüşmüş.
Ortasında var, aydınlık bir kurtuluş yolu.
Ay, bak sanki, ışıktan gelinliğe bürünmüş.
Bekler gibi aşkını, gözleri dolu dolu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL