Hastane balkonunda kuşlar.
Oy babam, yatar yatakta.
Camdan görünüyor ağaçlar.
Oy babam, gezemez ayakta.
Ah babam, canım babam.
Kalmadı hastane, gezmediğin.
Oy babam, canım babam.
Kalmadı dert,çekmediğin.
Yattığın yer, nur olsun.
Peygamber, komşun olsun.
Acıların, artık son bulsun.
Mekanın cennet olsun.
M.Y.
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğumu ve ölümü, görüyorsan.
yakınını toprağa, gömüyorsan.
İnanıyorsan sen, yüce Allah'a
Sen de oku, onlara, bir Fatiha.
Dünya geçici, diyebiliyorsan.
Günahı ve sevabı, biliyorsan.
Ölülere faydayı, istiyorsan
Sen de oku, onlara, bir Fatiha.
Hiç hak yemedim, diyebiliyorsan.
Ah almadığına, inanıyorsan.
Mezarında, rahatlık, istiyorsan.
Okuttur arkandan, bir Fatiha.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bu hayatta, sap gibi olma.
Dal gibi ol, mesela.
Çiçeklerinden, türlü meyveler veren.
Bu hayatta, meta gibi olma, mesela.
Bir eşya gibi olma.
Hisset, yüreğindeki acıları.
İnsaniyete dair, ne varsa.
Taşı, künyende onları.
Yaşamın, tüm ölümlülüğüne inat.
Ölümsüz ol, bir şiir de.
Bir hikaye de.
Bir romanda, romantik ol.
Efsane bir aşkın, kahramanı olarak.
Kazınsın tarihe ismin.
Bir gönülde, vazgeçilmez ol mesela.
Alternatifsiz ol.
Tek, ol...
Sen, ol...
Hep, ol...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Dedim, neydi ki, senin adın?
Dedi ki, benim adım, kadın.
Bereket saçarım, her yere.
Tanrıdan sonra, yaratanım.
Anneyim, eşim, kız kardeşim.
Kadınım ben, yoktur bir eşim.
Sevgi dolu, umut doluyum.
Bazen şen, bazen çilekeşim.
Tanrı, özenerek yarattı.
Neslin, devamını sağladı.
Yüreğime, merhamet verdi.
Evlat sevgisini tattırdı.
Meta değilim, ben kadınım.
Gör, sizin gibi, bir insanım.
Hor görme, ezme beni.
Bak, hesap sorar, yaradanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL