Bir bahar rüzgarıydın, geldin ve geçtin.
Kanatacak insanlardan, beni seçtin.
Kaderim yaşatacakmış, bunu bana.
Yalancı sevdayla, beni, yıktın geçtin.
Saçlarına papatyadan, taç yapmıştım.
İnanmıştım sevgine, hatta tapmıştım.
Kimselerin yerine, koymazken seni.
Sahte gülüşlerine, hep aldanmıştım.
Baharımı, kışa döndüren.
Sevmeyerek, beni öldüren.
Acımasız, birisi oldun.
Ne sevindiren, ne güldüren.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gönül dağı, çiçek, çiçek açınca.
Yarim bana, sıcak, sıcak bakınca.
Yaşadığımı hissederim, yine.
İçim sana, kıpır, kıpır olunca.
Yardan ayrı, geçen günler, kayıptır.
Başka yare, meyil etmek, ayıptır.
Herkes, bir yari olsun ister, bak.
Ötesi de, ya kısmet, ya nasiptir.
Sen sen ol, hoş tut, üzme yarini.
Ona göre davran, düşün yarını.
Sevgi emek ister, sahip çık buna.
Bu uğurda koy, yoğunu varını.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Beni, ne kadar seviyorsun? diyorsun.
Sevgilim; seni, tuz kadar, seviyorum.
Evet, evet!, yanlış duymadın, bunu.
Seni, tuz kadar seviyorum.
Bak denizlere, neden tuzludur?
Deniz, tuzsuz olur mu? sevdiceğim.
Tuzlu kokusu olmasa, deniz neye yarar?
Varsın, yanlış düşünsünler, hakkımda.
Ben seni, tuz kadar seviyorum, bitanem.
Gözlerimdeki yaşların, tuzu kadar.
Ekmeğin, zeytinin, çorbanın tuzu kadar.
Ben seni, yemeğin tuzu gibi seviyorum meleğim
Sensiz, tadsız, tuzsuz ve huysuz biriyim.
Hayatımın, tamamlayıcı tadı gibisin.
Seni, aşkımın, eksiksiz yanı gibi, seviyorum.
Ve ruhumda bıraktığın, güzel bir haz gibi...
İsteyen, istediği şekilde sever sevdiğini.
Sevgilim, ben seni; tuz kadar seviyorum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Seninle güzeldi, Kadıköy, Moda.
Seninle güzeldi, Beşiktaş, sahil.
İstanbul, güzel değildi aslında.
Seninle güzelleşiyordu şehir.
Yollar, kaldırımlar, ağaçlar...
Senleyken güzel ve renkliydi.
Camekanlar daha aydınlıktı sanki.
Beyoğlu bile, daha cıvıl cıvıldı.
El eleyken, kıskandırdı bizi zaman.
Çabucak tüketiverirdi kendini.
Oysa yalnızken öyle mi?
Geçmek bilmezdi, uzun saatler...
Herşeyin anlamlıydın bir zamanlar.
Şimdi yoksun...
Anılar geziyor, buluştuğumuz yerlerde.
Şehir, daha bir ürkek, sönük.
Kadıköy soğuk, bu aralar.
Beşiktaş, pek bir tenha...
Sen yokken, yalnızlık bir dost.
Şehir yalnız, ben yalın...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL