Beni, ne kadar seviyorsun? diyorsun.
Sevgilim; seni, tuz kadar, seviyorum.
Evet, evet!, yanlış duymadın, bunu.
Seni, tuz kadar seviyorum.
Bak denizlere, neden tuzludur?
Deniz, tuzsuz olur mu? sevdiceğim.
Tuzlu kokusu olmasa, deniz neye yarar?
Varsın, yanlış düşünsünler, hakkımda.
Ben seni, tuz kadar seviyorum, bitanem.
Gözlerimdeki yaşların, tuzu kadar.
Ekmeğin, zeytinin, çorbanın tuzu kadar.
Ben seni, yemeğin tuzu gibi seviyorum meleğim
Sensiz, tadsız, tuzsuz ve huysuz biriyim.
Hayatımın, tamamlayıcı tadı gibisin.
Seni, aşkımın, eksiksiz yanı gibi, seviyorum.
Ve ruhumda bıraktığın, güzel bir haz gibi...
İsteyen, istediği şekilde sever sevdiğini.
Sevgilim, ben seni; tuz kadar seviyorum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ezilenin, yanında mısın?
Yanlışın, karşısında mısın?
Mazlumun, bakışında mısın?
İnsansın o zaman gardaşım.
Nerede acı, koşman gerek.
Bunu hep yap, içten, severek.
Gerekirse, kendinden vererek.
İnsansın o zaman gardaşım.
Hakkı arıyorsan, yoksulda.
Sevap arıyorsan, iyi kulda.
Geçir ömrünü hep, bu yolda.
İnsansın o zaman gardaşım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Uyandım günlerden pazar.
İçim sanki çarşı pazar.
Uyku halen kuyu kazar.
Böyleyim ben etme nazar.
Kalktım kurulmuş bir sofra.
Halen sersemlik var bende
Hemen başlar afra tafra.
Neden sofra böyle evde.
Daha sonra gezeceğim.
Hiç bitmesin bu pazar.
Paraları ezeceğim.
Bitse hepsi kaç yazar?
Keşke pazar olsa her gün.
İş var yine ertesi gün.
İnsan bazen tatil ister.
Yaşadığın gündür bu gün.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL