Bak Şimdi Bir Meyveye Şiiri

Gölge

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sahte,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi kalpsiz,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi körsün,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Sen mi sağır,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Hakkı örten sen misin,
Yoksa ben mi?

Susma öyle,
Konuş gölgem!
Gölge sen misin,
Yoksa ben mi?

Şair'ül İslam Yunus Kokan

Yûnus KOKAN

Ümmet-İ Bülbül

Ey gül!
Gül hadi!
Sen bülbüle.
Bülbül harap oldu,
Hep sen diye.

Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!

Bülbül tutulmuştur güle,
Uyku girmez gözlerine,
Seher vakti nöbetlerde,
O güzel sesi ile,
Verir âlemlere neşe.

Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!

Yağmur yüklü bulutlar,
Ve o güzelim rüzgarlar,
Bir de o, o topraklar…
Hayran kaldı bu aşka,
Bülbülün sevdası bir başka.

Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!

Bülbülün dilinde hoş nağmeler,
Aşk kokan o dizeler,
Âşık bülbül hep gül ile,
Bülbüle hasret tüm sevenler,
Arşa çıkar bu özlemler.

Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!

Bu firakı taşıyamaz.
Gözlerinde yaş kalmaz,
Bülbül gülden ayrı olmaz,
Yürek buna dayanamaz,
Bülbül gülsüz yaşayamaz!

Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN

Kimi Ölür Kimi Doğar

Kimi ölür,
Kimi doğar,
Melekler amelleri tek tek yazar,
Ne eksik ne fazla,
Yaptığın ne varsa...
Bir gün olur,
Güneş batıdan doğar.
Dağlar yün misali savrulur,
Kıyâmetin dehşetini kabir ehli de duyar,
İşte o gün kimi rahmet,
Kimiyse büyük bir azap umar.

Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan

Yûnus KOKAN