Bal Arısı
Bal arısı sesleniyor,
Uzaktan uzağa,
Ey abdal şâir!
Neden anlatmadın bizi,
Yazıklar olsun sana!
Dokuduğum şu peteğe
Bir baksana,
Petekteki şekillere
Dikkat kılsana,
Rabbin Kur’an’da
Düşünmeyi emretti sana.
Madem ehl-i hendesesin
Haydi söyle bana!
Düzgün altıgenden
Daha hikmetli olanı varsa.
Gördün işte, mûcizedir peteğim
Şâirce bunu haykırsana.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Şah Damarımdan Daha Yakınsın
Unutmam,
Unutamam,
Varlığımdasın,
Hep yanımdasın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Var edenimsin,
Can verenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
İşitensin, görensin,
Hep benimlesin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen Rabbimsin,
Sahibimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Göz verenimsin,
Söyletenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen yarattın,
Sen donattın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen lütfettin,
Sofralar serdin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Her şey Sen’i andırır,
Aşkın ile yandırır,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Ümmet-İ Bülbül
Ey gül!
Gül hadi!
Sen bülbüle.
Bülbül harap oldu,
Hep sen diye.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bülbül tutulmuştur güle,
Uyku girmez gözlerine,
Seher vakti nöbetlerde,
O güzel sesi ile,
Verir âlemlere neşe.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Yağmur yüklü bulutlar,
Ve o güzelim rüzgarlar,
Bir de o, o topraklar…
Hayran kaldı bu aşka,
Bülbülün sevdası bir başka.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bülbülün dilinde hoş nağmeler,
Aşk kokan o dizeler,
Âşık bülbül hep gül ile,
Bülbüle hasret tüm sevenler,
Arşa çıkar bu özlemler.
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Bu firakı taşıyamaz.
Gözlerinde yaş kalmaz,
Bülbül gülden ayrı olmaz,
Yürek buna dayanamaz,
Bülbül gülsüz yaşayamaz!
Ey Gül Muhammed Mustafa!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Gül Muhammed şefaatinle!
Gül, ümmet-i bülbüle!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Dur Gitme, Bekle!
Dur gitme, bekle!
Yazılır bir dize,
Âşığın dilinde,
Mükemmel bir hece,
Mahlukat coşuyor,
Yûnusla bu gece.
Az sonra şâir şiiri tamamlar,
Göklerde melekler bu zikri alkışlar:
Yâ Hamîd! Yâ Vedûd! Yâ Vâlî! Yâ Vedûd!
Yâ Melik! Yâ Vedûd! Yâ Samed! Yâ Vedûd!
Yâ Kerîm! Yâ Vedûd! Yâ Alîm! Yâ Vedûd!
Yâ Hakîm! Yâ Vedûd! Yâ Semî’! Yâ Vedûd!
Yâ Mucîb! Yâ Vedûd! Yâ Basîr! Yâ Vedûd!
Yâ Câmi’! Yâ Vedûd! Yâ Râfi’! Yâ Vedûd!
Yâ Muiz! Yâ Vedûd! Yâ Azîm! Yâ Vedûd!
Yâ Kuddûs! Yâ Vedûd! Yâ Veliyy! Yâ Vedûd!
Yâ Vahîd! Yâ Vedûd! Yâ Ehad! Yâ Vedûd!
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd! Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Âşık bir çılgındır,
Sanmayın yılgındır,
Şâire seslenen,
Ay ile yıldızdır.
Zannetme Yûnus,
Zikirde yalnızdır.
Az sonra şâir şiiri tamamlar,
Göklerde melekler bu zikri alkışlar:
Yâ Hamîd! Yâ Vedûd! Yâ Vâlî! Yâ Vedûd!
Yâ Melik! Yâ Vedûd! Yâ Samed! Yâ Vedûd!
Yâ Kerîm! Yâ Vedûd! Yâ Alîm! Yâ Vedûd!
Yâ Hakîm! Yâ Vedûd! Yâ Semî’! Yâ Vedûd!
Yâ Mucîb! Yâ Vedûd! Yâ Basîr! Yâ Vedûd!
Yâ Câmi’! Yâ Vedûd! Yâ Râfi’! Yâ Vedûd!
Yâ Muiz! Yâ Vedûd! Yâ Azîm! Yâ Vedûd!
Yâ Kuddûs! Yâ Vedûd! Yâ Veliyy! Yâ Vedûd!
Yâ Vahîd! Yâ Vedûd! Yâ Ehad! Yâ Vedûd!
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd! Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
