BİL YETER
Beni sevmeni beklemiyorum
Bir tek seni sevdiğimi bil yeter
Sevmediğini bile bile sevdim
Sevmeden sevildiğini bil yeter
Sen güneş gibi ben buz gibiyim
Seni görünce eridiğimi bil yeter
Sen rengarenk çiçekler gibisin
Seni çok beğendiğimi bil yeter
Sen nehirlere akan su gibisin
Ben çölde toz toprak gibiyim
Bilsen, ben sana nasıl hasretim
Yolunu hep beklediğimi bil yeter
Gözlerinin içine doya doya bakabilsem
Elinden tutup parklarda yürüyebilsem
Sevgimi hissettirip kalbine girebilsem
Dünyalar kadar mutlu olurdum bil yeter.
Bir şarkı olsan gece gündüz dinlerim
Bir çiçek olsan kokunu içime çekerim
Doktor olsan hasta olur yanina gelirim
Dövsen kovsan yine severim bil yeter.
Gönül isterdi ki senle yuva kuralım
Seninle yaşayıp musmutlu olalım
Kısmet değilmiş demek ki gülüm
Sen iyi ol, mutlu ol, o yeter gülüm
Halil GÖKÇEK
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sokakların ceplerinde kendimi bırakmışken yükseğe
Akrep yelkovanı yakalamaya çalışırken
Yağmurdan sonra kokan toprak kokusu gibiydi aşk
Ben seni bildim kalbimde
Kaç odacık vardı ki bilemem
Derinliklerde sen ve senden başkası
Ama tek sana ait olan ben
Ey sevgilim dört mevsim gibi insan
Karanlığın aydınlığa karışmadığı bir dünya döndükçe dönen her yaşama sevinciyle seni bitiren bir sensizlik ve seninle gelen sessizlik var
Büşra Tufan
KARMA ŞİİRLER
O mavi gözlü bir devdi
Minnacık bir kadın sevdi
Kadının hayali minnacık bir evdi
Bahçesinde ebrulii hanımeli açan ev
Bir dev gibi seviyordu dev
Ve elleri öyle büyük işler için hazırlanmıştı ki devin
Yapamazdı yapısını çalamazdı kapısını
Bahçesinde ebrulii hanımeli açan evin
O mavi gözlü bir devdi
Minnacık bir kadın sevdi
Mini binnacıktı kadın rahata acıktı kadın
Yoruldu devin büyük yolunda
Ve elveda deyip mavi gözlü deve
Girdi zengin bir cücenin kolunda
Bahçesinde ebrulii hanımeli açan evin
Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz
Bahçesinde ebrulii hanımeli açan evin
Gönderen : Betül DEMİRCİ
KARMA ŞİİRLER
Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kağıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.
Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlarla takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.
Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.
KARMA ŞİİRLER