Bir Adam Şiiri

Kelebekler

Uçun, gün sizin, uçun!

Ta oraya, uzaklara..

Bak!.. Kucak açmış bekler,

Mor çiçekler…

Ha!.. Durun biraz, bekleyin,

Konuverin şuracığa.

Sahi niye gelmiştiniz siz?

Hemen de gidiyorsunuz.

Öpecektiniz ya hani,

Tek tek, renk renk çiçekleri.

Koklamayacak mıydınız,

Kekikleri, sümbülleri?

Yoksa, şu arılar var ya,

Özleri emen arılar...

Onları mı kıskandınız?

Biliyorum, darıldınız;

Sevmeyi bilmeyene,

Seveni hor görene,

Sever gibi görünene

Aldandınız..

Sahi niye gelmiştiniz siz?

Hemen de gidiyorsunuz.

Oysa güzelim çiçekler,

Birilerini bekler.

Uçun kelebekler, uçun!

Çiçekler sizleri bekler.

Âşık SEYHANÎ

Bir Adam

Bir adam vardı,
Bir de ayna...
Adam aynaya baktı
Bir de kendine baktı
Kafasına aynayı taktı
Aynayı duvara astı
Aynada kendine baktı
Kaş, göz, endam kusursuz!
Ama adam huzursuz...
Elini kaldırdı
Yedi düvel yansıdı aynaya
Konya, Kenya, Japonya, Rusya
Hatta Amerika...
Hepsi dizilmişti işte huzura
Adam çattı kaşlarını kalktı
Ayağa kapandı huzurdakiler
Bir küfür savurdu yeni lisanla
Çıktı odadan...
Sonra dosdoğru bir adam geldi
Baktı aynaya
Gitti, üstünden simli kaplamayı söktü,
Ha işte, şimdi ayna oldun dedi, gitti.
Sonra büyük adam geri geldi
Huzurdakileri yoklamaya.
Bir aynaya baktı bir de kendine
Boyunun ölçüsünü gördü...
Kahrından öldü.
ÂŞIK SEYHANÎ

Âşık SEYHANÎ

Asıyorum

Acıyorum,

Rüyamdaki güzele,

Güzel seven özele,

Acıyorum.



Açıyorum,

Gözlerimi korkuyla,

Penceremi sessizce,

Açıyorum.



Adıyorum,

Ecel yoksa yarını,

Can da dahil varımı,

Adıyorum.



Alıyorum,

Yare bir gül,gülmeden,

Vermek için ölmeden,

Alıyorum.



Asıyorum,

Resmini gökyüzüne,

Bakmak için ay yüzüne

Asıyorum.

Âşık SEYHANÎ